Η τεχνολογία είναι το πάθος μου και η ρομποτική με εντυπωσιάζει με τις χρήσεις της. Στην πρώτη Athens Digital Week που πραγματοποιήθηκε πέρυσι ένιωθα σαν μικρό παιδί που ενθουσιάζεται με παιχνίδια και θέλει να μάθει τα πάντα. Όταν ήρθε το δελτίο τύπου για το Polymechanon σκέφτηκα ότι πρέπει να πάω, αμέσως πέφτει η ιδέα ότι θα ήταν καλό να κάναμε ένα αφιέρωμα να πηγαίναμε από εκεί να μάθουμε και να δοκιμάσουμε. Άψογα!
Η αλήθεια είναι ότι είμαστε κάπως ανορθόδοξοι αφού ξεκινήσαμε από το τέλος και φτάσαμε στην αρχή. Εξηγούμαι, η αρχή της ξενάγησηςγίνεται για να καταλάβουμε πως λειτουργούν τα ρομπότ στη θεωρία και μετά ακολουθεί η πράξη. Εμείς ξεκινήσαμε από την πράξη, έφταιγε ο ενθουσιασμός μάλλον.
Πρώτος σταθμός το κλασσικό παιχνίδι ‘μήλα' αλλά ψηφιοποιημένο. Μια κάμερα καταγράφει τη σιλουέτα σου και ουσιαστικά μπαίνεις στο παιχνίδι, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να αποφύγεις τα τετραγωνάκια που έρχονται πάνω σου. Τα δύο πρώτα επίπεδα ήταν σχετικά εύκολα αλλά το τρίτο δυσκολεύει αφού σταματάνε να κινούνται σε μια ευθεία και αρχίζουν να ακολουθούν μια καμπυλωτή πορεία. Το καλύτερο όμως είναι να παίζεις μαζί με την παρέα σου, εκεί αποκτάει νόημα το παιχνίδι. Τρία άτομα στη σειρά να προσπαθούν να αποφύγουν ένα αντικείμενο. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.
Δίπλα υπάρχουν τρία παρόμοια παιχνίδια, που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, από τα οποία το κόσκινο να κερδίζει το ενδιαφέρον. Ο καθένας έχει την περιοχή του όπου πρέπει να βάζει τα αντικείμενα του χρώματος του χρησιμοποιώντας το σώμα του ως οδηγό. Ακολουθούν το περίγραμμα του ατόμου και καταλήγουν κάτω στη βάση του. Παίζεται με μέχρι τρία άτομα και πραγματικά ο φιλικός ανταγωνισμός το κάνει άκρως ενδιαφέρον.
Έπειτα ακολούθησε η λεγόμενη ‘τραμπάλα', σκοπός είναι να βάλουμε τις μπάλες στις τρύπες κινώντας το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται. Τρία άτομα μέσα σε ένα ρινγκ που πρέπει να κινούνται διαρκώς ώστε να πάρει την κατάλληλη κλίση το επίπεδο για να πάνε οι μπάλες στη θέση τους. Κάτσε στην δεξιά γωνία, έλα εδώ γρήγορα, μην κουνιέσαι, πάμε προς τα πίσω είναι λίγες από τις κουβέντες που αντηχούσαν στον χώρο του Polymechanon. Η αλήθεια είναι ότι το 2ο επίπεδο ήταν δύσκολο και δεν το καταφέραμε αλλά ήταν αρκετά διασκεδαστικό.
Το προσωπικό αγαπημένο είναι το μετρό, 4 ομάδες από τρίαάτομα ελέγχουν κόμβους και γέφυρες από όπου περνάνε 5 ρομπότ. Σκοπός είναι να περάσουν όλα τα ρομπότ από τον σταθμό που έχει επιλέξει κάθε ομάδα. Η περιγραφήμου δεν είναι τόσο καλή αλλά θα μεταφέρω στο περίπου τα λόγια του ‘ξεναγού' μαςγια μια γεύση ‘είχαν έρθει 12 άτομα να παίξουν, στην αρχή μέχρι να καταλάβουνπως ακριβώς παίζεται ήταν χαλαροί, όταν έπιασαν την ιδέα δεν ήθελαν ναξεκολλήσουν, είχαν παθιαστεί'.
Ας το δούμε τώρα από μια άλλη πλευρά όχι του παιδιού όπωςπριν αλλά λίγο πιο ώριμη. Το πρώτο που περιγράφω παραμένει το ίδιο απλά διασκεδαστικό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι καλή γυμναστική με τόσα άλματα.Το κόσκινο μπορεί να μετατραπεί ως εξής, όπως μας περιέγραψαν τα παιδιά πουεργάζονται εκεί, τα αντικείμενα που πέφτουν είναι τα χημικά στοιχεία και οι βάσεις κομμάτια του περιοδικού πίνακα. Επίσης μπορούν να γίνουν αντικείμενα ανακύκλωσης και κάδοι ανάλογα με το είδος τους, το γυαλί στον πράσινο κάδο, το χαρτί στον μπλε κτλ.
Πάμε στην τραμπάλα, όσο παιδικό και αν φαίνεται άλλο τόσο δεν είναι. Συνεργασία, συντονισμός, σκέψη και κίνηση. Τα χαρακτηριστικά αυτά μου έρχονται αυτή τη στιγμή, οδηγίες για τη θέση του καθενός, σωστή τοποθέτηση ανάλογα με την κλίση του επιπέδου και γρήγορες κινήσεις σε έναν χώρο με άλλα στην καλύτερη 11 άτομα.
Τέλος το απόλυτο παιχνίδι συνεργασίας, προσωπική άποψη. Ο συντονισμός είναι το βασικό στοιχείο, πρέπει να γνωρίζεις ποιο ρομπότ έχει περάσει από το σταθμό σου και ποιο από τους αντιπάλους γιατί θα χρειαστεί κάποια στιγμή να τους εμποδίσεις τη διέλευση. Η επιλογή των κόμβων είναι θέμα στρατηγικής η οποία όμως αλλάζει ανά πάσα στιγμή και χρειάζεται εγρήγορση. Η κίνηση γίνεται ανάλογα με το φως, όταν φτάνουν τα ρομπότ σε σημείο που δεν φωτίζεται γυρνάει από την άλλη, τότε πρέπει να ελέγξεις έναν κόμβο για να το κάνεις να φτάσει στο σταθμό σου. Υπάρχει η πιθανότητα να το περιέγραψα κάπως πολύπλοκα αλλά δεν είναι τόσο.
Ανεξαρτήτου ηλικίας το τεχνολογικό πάρκο Polymechanon μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του επισκέπτη και παράλληλα να του δείξει με απλό και πρακτικό τρόπο πως δουλεύουν πολλά αντικείμενα της καθημερινότητας τα οποία δεν είχε προσέξει έως τώρα. Αξίζει μια επίσκεψη με την παρέα ή με την οικογένεια αφού όλοι θα παίξουν, θα διασκεδάσουν και θα μάθουν.
Σχόλια