Είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με ανθρώπους όπως ο Ρότζερ Κοέν ή ο Τζον Νότον. Ο πρώτος είναι ένας από τους πιο διάσημους αρθρογράφους των "New York Times" και της
"International Herald Tribune" με 30 ετών εμπειρία στη διεθνή δημοσιογραφία ενώ ο δεύτερος, πέραν της παράπλευρης δημοσιογραφικής του ιδιότητας είναι ένας από τους κορυφαίους ακαδημαϊκούς της τεχνολογίας και με πολύ σημαντική δράση (μέσω του Open University) στον τομέα της καλύτερης κατανόησής της από το ευρύ κοινό.
Διαβάζοντας, ωστόσο τα κείμενα του πρώτου στους "Times" και του δεύτερου στον "Observer" σχετικά με τον Έντουαρντ Σνόουντεν, τον αμερικανό υπάλληλο της NSA και της CIA οι συνεντεύξεις του οποίου άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου σχετικά με το θέμα του PRISM και της συμμετοχής των μεγάλων εταιρειών στο σύστημα παρακολούθησης των αμερικανών (και όχι μόνο) πολιτών από την αμερικανική (και όχι μόνο) κυβέρνηση, δεν μπόρεσα παρά να αναρωτηθώ μήπως οι δυο επώνυμοι και αδιαμφισβήτητης σοβαρότητας αρθρογράφοι έχουν φτάσει στα όριά τους.
Ιδιαίτερα στην περίπτωση του κ. Νότον, το κείμενο ξεφεύγει από τον ίδιο τον Σνόουντεν και καταλήγει ένας φιλιππικός κατά του ίδιου του Internet φτάνοντας σε σημείο να αμφισβητεί όχι μόνο την ασφάλειά του συνολικά αλλά ακόμα και αυτή την παγκόσμια διάστασή του -κάπως πιο ψύχραιμος, ο Ρότζερ Κοέν περιορίζεται στο να απαριθμήσει κάπως αδιάφορα όλα όσα το αμερικανικό κοινό έμαθε από τις αποκαλύψεις του Σνόουντεν, χωρίς να παραλείψει ωστόσο να αναφέρει ότι η NSA ανάγκασε εννέα εταιρείες του Δικτύου να υποκύψουν στις επιθυμίες της.
Όπως έχω γράψει και άλλοτε, έχω βασικές αντιρρήσεις με τις θεωρίες συνομωσίας -κυρίως επειδή εισάγουν αχρείαστα περίπλοκες εξηγήσεις σε προβλήματα στα οποία απλούστερες εξηγήσεις θα αρκούσαν (πάντα συμπαθούσα το "Ξυράφι του Όκαμ") αλλά και επειδή δεν έχω πεισθεί ότι προσφέρουν μια πιο ρεαλιστική ματιά στα πράγματα όπως υποστηρίζουν όσοι τις ακολουθούν. Από τη δική μου οπτική γωνία, η ίδια η περίπτωση Σνόουντεν, δείχνει ακριβώς ότι καμία απαισιόδοξη θεωρία σχετικά με το μέλλον του Internet, δεν μπορεί να έχει καθολική
εφαρμογή.
Το Δίκτυο είναι ένας τόσο μεγάλος και τόσο περίπλοκος οργανισμός που αψηφά οποιαδήποτε προσπάθεια συνολικής χειραγώγησής του* η παραπάνω δήλωση ίσχυε πριν από 20 χρόνια και ισχύει περισσότερα σήμερα, με 2,5 petabytes νέων δεδομένων να προστίθενται κάθε μέρα στην παγκόσμια αποθήκη ψηφιακών πληροφοριών. Ακόμα και αν οι οργανισμοί τύπου NSA καταφέρουν όντως να διαχειριστούν αυτόν τον ασύλληπτο όγκο δεδομένων, μόνοι τους ή με τη βοήθεια εταιρειών όπως η Booz Allen Hamilton που εμπλέκεται στην υπόθεση PRISM δε θα
καταφέρουν ποτέ να ελέγξουν ούτε τις διαρροές, ούτε τη δράση των φορέων των ατομικών δικαιωμάτων, ούτε την κλιμακούμενη ευαισθητοποίηση του κοινού.
Σχόλια