Πάντα με στενοχωρεί μέσα μου ο διαχωρισμός και η επιδεικνυόμενη υπεροψία, όταν κάποιοι αναφέρονται στο “παλιό” και στο “νέο” για την επιχειρηματικότητα και τη συνεργασία. Πιστεύω ότι δεν μας περισσεύουν δυνάμεις στην προσπάθεια να ξανασηκωθεί η χώρα μας. Βεβαίως διακριτοί ρόλοι, διαφορετικά θέματα μπορεί να συνεισφέρει ο καθένας, αλλά οι άνθρωποι πάντα πετύχαιναν ενωμένοι....Είναι καιρός να πάψουμε να μιλούμε για ανούσιους διαχωρισμούς. Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε η συμμετοχή μου σε μια κουβέντα νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία επιχειρηματιών.
Σε κάθε οργανισμό, εταιρία, κοινωνική δράση βλέπεις τον “υπόγειο πόλεμο” μεταξύ νέων και μεγαλύτερων. Οι πρώτοι λένε “δεν καταλαβαίνουν” και οι δεύτεροι “δεν ξέρουν”. Εχουν και οι δύο δίκιο, αλλά που θα το βρουν, αν δεν ενωθούν και δεν συμπληρώσουν ο ένας τον άλλο; Στην πραγματικότητα η εξέλιξη πάντα συνέβαινε γιατί οι νέοι και οι παλιοί συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο. Με συνδυασμένες γνώσεις, με εμπειρία, αλλά και με νέες, φρέσκες ιδέες δημιουργούμε και πάμε μπροστά σε ένα βιώσιμο μονοπάτι. Ξέρω ότι στο σύνηθες ‘debate’ η άποψη ότι οι “παλιοί” δεν ξεκολάνε από την καρέκλα της (όποιας) εξουσίας, εκνευρίζει, αποδιοργανώνει και αποπροσανατολίζει. Αλλά αυτό ξεπερνιέται όταν ο καθένας γνωρίζει το ρόλο και το χώρο του. “Παλιοί” με έμαθαν, γιατί είχαν εμπειρία και απόφευγαν τις κακοτοπιές με μοναδικές γνώσεις, αλλά κι εγώ όχι ως εχθρός, αλλά ως συνοδοιπόρος ...πέρναγα τις όποιες καινούργιες ιδέες. Ετσι, χτιζόταν εμπιστοσύνη και ένα ιδανικό παντρεμα. Γιατί πως να το κάνεις, δεν υπάρχουν σεμινάρια “σοφίας” για το “νέο” στέλεχος/επαγγελματία.
Είναι προφανές ότι το “νέο” φέρνει ερεθίσματα κοινωνικά και επαγγελματικά που βοηθούν τον οργανισμό να αλλάξει, από την τεχνολογία έως τις διαδικασίες. Επειδή από μόνο του όμως το πάθος δεν αρκεί, αρκεί κάποιος να του πει, προς τα που πάμε, τι ψάχνουμε για να είναι όλα στοχευμένα. Καταλαβαίνω την αξία της νέας τεχνολογία, αλλά πριν την αξιοποιήσει μια εταιρία 30 ετών, πρέπει πρώτα να απομακρύνει το “έτσι το κάνουμε εδώ” και αυτό δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη! Βεβαίως δεν είανι το ίδιο στις tech εταιρίες. Διάβαζ το παράδειγμα ενός τύπου που έφτιαξε μια εταιρία με εφαρμογές για Multiscreen και ότν προσέλαβε δύο εικοσάρηδες, έφερε καινοτομία και επιτυχίες και μάλιστα έφτασε κάποιες εφαρμογές του στο Νο17 των app stores.
Το θέμα αυτό έχει και μια άλλη χρήσιμη διάσταση, για τη Νέα επιχειρηματικότητα. Αφορά την εύρεση κατάλληλων μεντόρων, τη διασύνδεση και συνεργασία νέων startups με μεγάλες εταιρίες (‘corporate’ τους λένε με απαξία οι πιτσιρικάδες…) και την πώληση ιδεών και τεχνολογικών λύσεων σε μεγαλες αλυσίδες που θέλουν να μετασχηματιστούν ψηφιακά. Δηλαδή το πάντρεμα του “παλιού” με το “νέο” σε πρακτικές καταστάσεις, που άλλοτε θα στοχεύει σε business, άλλοτε σε μεταφορά γνώσης, άλλοτε σε συμβουλευτική, άλλοτε σε διεθνείς συενργασίες. Παντού, το “νέο” θα βρει απέναντί του το “παλιό”, από ένα επενδυτικό όμιλο, έως μια εταιρία στην Ισπανία που ζητά developers. Παντού! Για αυτό οι διαχωρισμοί διαμορφώνουν λάθος αντιλήψεις και κακή προδιάθεση. Και η προδιάθεση, έμαθα, είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Είναι αυτό το στοιχείο της προσωπικότητας των Ελλήνων, που πριν δουν...ξέρουν!
Δεν μπορείς να λειτουργείς με διαχωρισμούς. Απομακρύνουν γενιές, γνώσεις και οικονομικές συνέργιες. Και δεν το χρειαζόμαστε και αυτό, έχουμε ήδη τόσα που μας χωρίζουν και μας βάζουν σε συνεχείς διαξιφισμούς σε αυτη τη χώρα. Το μόνο που έχω να συμβουλέψω τους νεότερους είναι να μάθουν να κρίνουν φυσιογνωμικά και με αξίες και να δίνουν την ευκαιρία που απαιτείται, πριν βγάλουν συμπέρασμα. Το μόνο που έχω να συμβουλέψω τους “παλιούς” είναι να ανοίξουν το μυαλό τους και να ακούσουν το ταλέντο που μπορεί να τους φέρει πρακτική καινοτομία και νέες ιδέες.
Τότε ίσως γίνουμε πιο θετική και βιώσιμη κοινωνία, όπου ασχέτως ηλικαικών και άλλων διαχωρισμών, θα μας ενδιαφέρει η αξία και το προστιθέμενο αυτής...
Stay tuned,
Τάσος
Σχόλια