Όπως είχα προβλέψει στο κείμενο για τον Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, το θέμα του Νίκου για τα σβησμένα tweet του Πρωθυπουργού κυριάρχησε τις προηγούμενες ημέρες. Στα σχόλια που έδωσαν και πήραν, το βασικό χαρακτηριστικό ήταν η διακωμώδηση του συμβάντος όμως δεν ήταν λίγοι και εκείνοι που εξέφρασαν την απελπισία τους για την άγνοια εκ μέρους του ηγέτη της χώρας (και του κόμματός του) γύρω από θέματα τεχνολογίας.
Καταλαβαίνω –και συμμερίζομαι- την ανάγκη των ανθρώπων αυτών να διατηρούν την ευαισθησία τους όμως αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πότε ο κόσμος της πολιτικής στην Ελλάδα και ειδικά από τη στιγμή που μετατρέπεται σε κόσμο της εξουσίας και άρα έχει τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις που μπορούν πραγματικά να επηρεάσουν, έδωσε έστω και το παραμικρό δείγμα κατανόησης του φαινομένου που λέγεται “Internet”; Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν το Δίκτυο άρχισε να εξαπλώνεται, οι πολιτικοί στη χειρότερη περίπτωση το αγνοούσαν εντελώς και στην καλύτερη το χρησιμοποιούσαν πλημμελώς –όσο για την υποστήριξη των υποδομών και την ενσωμάτωσή τους στον κρατικό και/ή δημόσιο μηχανισμό, ας μην το συζητήσουμε καν.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, ακόμα και οι πλέον κακόπιστοι (ΟΚ, όχι οι “πλέον κακόπιστοι” αλλά σχεδόν όλοι οι άλλοι) έχουν αντιληφθεί ότι αν υπάρχει ένα δίπολο που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και, αναπόφευκτα, την πολιτική της σκηνή είναι αυτό που στον έναν πόλο έχει την παρωχημένη αντίληψη που κυριαρχεί, περίπου, από συστάσεως του νέου ελληνικού κράτους και στον άλλο, τον τρόπο που διαμορφώθηκαν οι δυτικές κοινωνίες στα ίδια, περίπου 200 χρόνια. Με δεδομένο ότι το Δίκτυο –και όλη η τεχνολογία που το έκανε πραγματικότητα αλλά και αυτή που στηρίζεται πάνω σ' αυτό για να υπάρξει- είναι προϊόν του δεύτερου πόλου, πώς είναι δυνατόν να το κατανοήσουν αυτοί που οφείλουν όλη τους τη σκέψη στον πρώτο;
Υπάρχουν στιγμές μάλιστα που σκέφτομαι ότι η θέση που παίρνει ένας πολιτικός απέναντι στις νέες τεχνολογίες μπορεί ακριβώς να λειτουργήσει σαν ένα αρκετά αξιόπιστο βαρόμετρο για την ευρύτερη αντίληψή του. Όποιος έχει κάποια αίσθηση περί του αντικειμένου, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει αν ο συνομιλητής του είναι όντως επίσης σχετικός ή αν απλώς χρησιμοποιεί buzzwords προκειμένου να κάνει εντύπωση και να συλλέξει ψήφους και αν κάποιος θέλει πραγματικά να αλλάξει τα πράγματα μέσω της πολιτικής οφείλει όχι απλώς να λάβει υπόψη την τεχνολογία αλλά να την έχει εντάξει στην καθημερινότητά του. Ή έστω να περιστοιχίζεται από ανθρώπους που το κάνουν –όποιος βιαστεί να χαρακτηρίσει ένα τέτοιο κριτήριο “επιπόλαιο”, ας σκεφτεί πόσο χειρότερο είναι από αυτά που χρησιμοποιούνται τα τελευταία 100 χρόνια.
Σχόλια