Ήταν το θέμα για τον πολιτικό/τεχνολογικό σάλο της εβδομάδας που πέρασε (για αυτή που αρχίζει σήμερα, είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσει το θέμα με τα σβησμένα tweets του πρωθυπουργού για το οποίο γράφει ο Νίκος εδώ): ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νικόλαος Τόσκας, ανέβασε στο site του υπουργείου τη φωτογραφία του (και το βιογραφικό του το οποίο, έχοντας υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό, είμαι βέβαιος ότι έγραψε ο ίδιος). Στο κάτω μέρος της οθόνης του υπολογιστή του, μπορούσε κανείς να δει κολλημένο ένα post-it το οποίο έγραφε το ζευγάρι userid/passwd που χρησιμοποιεί –πέραν του γελοίου του πράγματος, ακόμα πιο γελοίο ήταν το ίδιο το ζευγάρι δεδομένων τα οποία ήταν τα ευκολότερα που θα μπορούσε να έχει επιλέξει κανείς.
Προφανώς όπως όλοι όσοι σχετίζονται με θέματα υπολογιστών και Internet, βρήκα το θέαμα ενοχλητικό. Όμως, μνημονεύοντας τον προϊστάμενο του προϊσταμένου, μεταξύ άλλων της ΕΥΠ, λέω να πρωτοτυπήσω και να μη συμμεριστώ την άποψη που έκανε τον γύρο των social media και των αυτοαποκαλούμενων “ενημερώτικών” sites. Ο υπαινιγμός ότι το συγκεκριμένο ζευγάρι κωδικών πρόσβασης επιτρέπει την είσοδο στα απόρρητα στοιχεία του υπουργείου και ειδικά της ελληνικής μυστικής υπηρεσίας είναι αστήρικτος –εκτός αν κανείς μπορεί να παρουσιάσει στοιχεία που να δείχνουν ότι όντως τέτοια στοιχεία υπάρχουν χύμα στους δίσκους του συγκεκριμένου υπολογιστή. Κατά τη δική μου άποψη, η συγκεκριμένη μηχανή δεν είναι παρά μια απλή μηχανή γραφείου η οποία ίσως περιέχει προσωπικές και/ή υπηρεσιακές πληροφορίες όπως το πρόγραμμα του υπουργού ή ένα μέρος της αλληλογραφίας του όμως πέρα από εκεί αμφιβάλλω ότι υπάρχει οτιδήποτε άλλο.
Δεν ξέρω πώς λειτουργεί το υπουργείο και η ΕΥΠ και ξέροντας γενικά πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα, μπορώ να υποστηρίξω με σχετική ασφάλεια ότι μάλλον τα πρωτόκολλα ασφαλείας δε θα είναι τα ίδια με αυτά που υπάρχουν στις αντίστοιχες υπηρεσίες των ΗΠΑ. Όμως, και εδώ είναι η διαφορά, κανένα από τα σχόλια και τα δημοσιεύματα που διάβασα δε με έπεισε ότι οι συντάκτες τους ήξεραν κάτι παραπάνω. Οι άνθρωποι απλώς είδαν την εικόνα και από εκεί και πέρα έκαναν μια σειρά από υποθέσεις τις οποίες δεν μπήκαν καν στον κόπο να εκφράσουν ως τέτοιες –κρίνοντας από το ύφος των δημοσιευμάτων, είμαι βέβαιος ότι αν κανείς είχε να πει κάτι παραπάνω, δε θα έχανε την ευκαιρία να το πει.
Bεβαίως το όλο θέμα κατατάσσεται περισσότερο στην κατηγορία του γνωστού αποφθέγματος με την γυναίκα του Καίσαρα: ακόμα και αν, όπως υποπτεύομαι, ο συγκεκριμένος υπολογιστής δεν περιέχει παρά άχρηστα πράγματα, η εικόνα του post-it και η επιλογή των συγκεκριμένων κωδικών είναι ανεπίτρεπτες για έναν τέως στρατιωτικό με προϋπηρεσία σε θέματα πληροφοριών –ακόμα πιο εξωφρενικό είναι ότι κανείς δεν πρόσεξε τη λεπτομέρεια αυτή για να την κόψει από τη φωτογραφία όπως έγινε εσπευσμένα και εκ των υστέρων, όταν το θέμα βγήκε στο Δίκτυο. Και από την άποψη αυτή, θα συνταχθώ με τη γενική κατακραυγή. Όμως όπως έχω γράψει κατ' επανάληψη, όταν κάνουμε κριτική, καλό είναι να την επικεντρώνουμε στο πραγματικό πρόβλημα και όχι σ' αυτό που φανταζόμαστε. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για όσους γράφουμε δημόσια, αλλά για όλους.
Σχόλια