Οπως φαίνεται το Pokemon Go θα χαρακτηρίσει -από την άποψη της εποχικής τρέλας- το φετεινό καλοκαίρι και για το παιχνίδι που -επίσης όπως φαίνεται- στέλνει την Nintendo στον έβδομο ουρανό η αρθρογραφία δίνει και παίρνει.
Ξεχωρίσαμε δύο δημοσιεύματα τα οποία προσεγγίζουν το θέμα από δύο διαφορετικές πλευρές και τα καταθέτουμε εδώ ως τροφή προς σκέψη.
Το πρώτο, μας έρχεται από το Fast Company και την παραφυάδα του το Co.Design που υποστηρίζει πως το Pokemon Go μας βοηθά σιωπηλά να ερωτευτούμε τις πόλεις που ζούμε. Ο συντάκτης περιγράφει πως “στο συλλογικό κυνηγητό μας για ανόητα καρτούν, ανακαλύπτουμε κομμάτια ιστορίας και αρχιτεκτονικής”. Κάποιος λέει πως χάρη στο παιχνίδι περπάτησε γύρω στα 4,5 χιλιόμετρα και ανακάλυψε μέρη της πόλης του. Σε αντίθεση με κινήσεις πολιτών ή εθελοντών ή άλλες ομάδες, το Pokemon Go μπορεί να σε ξεκουνήσει πιο εύκολα και μπορεί να μάθεις δυο τρία πράγματα. Ωραία, έτσι;
Ε, όχι και τόσο ωραία, αν δεις τη μεγάλη εικόνα όπως την περιγράφει ένα άρθρο στο Vox, όπου το Pokemon Go συμπυκνώνει όλα τα προβλήματα της τρέχουσας κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο καπιταλισμός. Αυτό που συμβαίνει με την “οικονομία του Pokemon Go” αναφέρει το άρθρο είναι ότι ενισχύει την τοπική ανισότητα. Χρήματα που ξοδεύει κανείς για να χρησιμοποιήσει πιο εξελιγμένες λειτουργίες του παιχνιδιού φεύγουν από το τοπικό επίπεδο και πηγαίνουν στις τσέπες της Nintendo ή των θυγατρικών της που λειτουργούν στη Νέα Υόρκη ή το Σαν Φρανσίσκο. Δεδομένου πως πριν την Nintendo το ίδιο ακριβώς συνέβαινε με τα παιχνίδια της Zynga ή της Rovio (Farmville, Angry Birds κτλ) θέλουμε να πιστεύουμε πως ο συντάκτης απλώς βρίσκει την αφορμή να εκφράσει τον προβληματισμό του για μία κατάσταση συγκέντρωσης που χαρακτηρίζει όχι μόνο την ολιγόλεπτη διασκέδαση με ένα παιχνίδι αλλά ένα ολόκληρο μοντέλο λειτουργίας των σύγχρονων δυτικών (ή δυτικότροπων) οικονομιών. Αλλά αντί να στα λέμε εμείς, μπορείς να τα διαβάσεις κατευθείαν από τις πηγές, FastCompany (η γοητευμένη πλευρά) και Vox (η προβληματισμένη πλευρά).
Αλήθεια, εσύ τι λες;
Σχόλια