Όταν πήγαινα σχολείο, την προηγούμενη χιλιετία, μου φαινόταν τόσο μακρινό το 2000 που δε μου περνούσε καν από το μυαλό το 2010 (αν και μάλλον είχα μια οικειότητα με το 2200 και μετά, λόγω Star Trek).
Είμαι σίγουρος ότι φανταζόμουν διάφορα τότε για την εποχή μας, τα οποία τώρα πια δεν θυμάμαι ξεκάθαρα (γερνάω και ξεχνάω): ειρήνη, μακροζωία, ιπτάμενα και αμφίβια αυτοκίνητα, τηλέφωνα με οθόνες για να βλέπεις αυτόν που σου μιλάει και άλλα διάφορα. Μέχρι και εξωγήινους ήλπιζα να είχαμε συναντήσει, αλλά που τέτοια τύχη.
Ξέρετε όμως, παρ' ότι δεν θυμάμαι ξεκάθαρα τι φανταζόμουν τότε, είμαι σίγουρος κάθε φορά που κάτι από αυτά συμβαίνει στην πραγματικότητα. Νιώθω βλέπετε ένα σκίρτημα στο στομάχι κι αποκτάω ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη, αυτό το ατόφιο παιδικό συναίσθημα της χαράς, σαν μια μεγάλη έκπληξη, ένα όνειρο που γίνεται αλήθεια.
Δεν είναι πάντα κάτι σημαντικό, αλλά μήπως και τα παιδικά όνειρα δεν είναι συνήθως απλά; όπως και τα αγαπημένα παιχνίδια; Μια μικρούλα Τίνκερ Μπελ των 9 ευρώ για την κόρη μου, ένα πλαστικό Volkswagen των 2 μάρκων για μένα όταν ήμουν σχεδόν στην ηλικία της... απλά πραγματάκια και πολλή φαντασία!
Ένοιωσα το σκίρτημα πριν χρόνια, όταν πήρα το πρώτο μου κινητό τηλέφωνο και το άκουσα να χτυπάει πρώτη φορά, ακουμπισμένο στο κομοδίνο μου, χωρίς καλώδια, έτσι, μαγικά. Κρατήθηκα να μην φωνάξω "Beam me up, Scotty!". Και καλά έκανα, αφού ήταν η γυναίκα μου, όχι ο Scotty.
Ένοιωσα το ίδιο όταν έπαιξα το πρώτο μου ηλεκτρονικό παιχνίδι, όταν έγραψα το πρώτο μου πρόγραμμα, όταν άγγιξα για πρώτη φορά οθόνη αφής, όταν άγγιξα το πρώτο μου CD, όταν πήρα το πρώτο μου e-mail, όταν άκουσα για την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη (τώρα πλέον φτάσαμε τους 500)... το ίδιο και καλύτερο όταν άκουσα για τα πρώτα εμβόλια πρόληψης συγκεκριμένων μορφών καρκίνου...
Προχωράμε. Δεν έχει να κάνει με την ανακάλυψη αυτή καθαυτή, αλλά με την αίσθηση ότι κάτι αλλάζει, μια απάντηση δόθηκε, ένα πρόβλημα λύθηκε, πάμε στο επόμενο. Όσα προλάβουμε να δούμε.
Είχε πει ο Σίσκο στο πιλοτικό επεισόδιο του Deep Space 9: «Είναι το άγνωστο αυτό που καθορίζει την ύπαρξή μας. Ψάχνουμε συνεχώς, όχι μόνο για απαντήσεις στα ερωτήματά μας, αλλά και για νέα ερωτήματα. Είμαστε εξερευνητές». Έτσι νιώθω.
Θυμάμαι τον παππού μου να λέει για τον δικό του παππού που είχε ταξιδέψει στην Αμερική και έλεγε ότι μια μέρα θα πατάμε ένα κουμπί από Ελλάδα και θα βλέπουμε τον άλλον από Αμερική και θα του μιλάμε.
Τώρα που αυτό έχει ήδη γίνει, αναρωτιέμαι τι θα λένε τα εγγόνια μου στα δικά τους εγγόνια ότι έλεγε ο παππούς τους πως θα γίνει μια μέρα.
Νομίζω όμως πως πρέπει να ταξιδέψω στην Αμερική πρώτα...
Πέρυσι έκλεισα τη χρονιά με τον χαιρετισμό του Σποκ. Σας χαιρετώ το ίδιο και φέτος, και εύχομαι το 2011 να φέρει σε όλους σας υγεία, νέες απαντήσεις και νέα ερωτήματα να εξερευνήσετε.
Α, και ένα iPad 2.
Καλή χρονιά!
Σχόλια