Με πρόλαβε ο Νίκος Ζαχαριάδης στο “Protagon” (από τις λίγες περιπτώσεις που η διαφορά ώρας λειτούργησε σε βάρος μου!) όμως δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να γράψω κάτι παρόλα αυτά. Και ο λόγος είναι ότι θεωρώ τον μηχανισμό ελέγχου στοιχείων (fact-checking) που στήθηκε παράλληλα με την τηλεοπτική αντιπαράθεση των υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα που έχω δει στα 30 και πλέον χρόνια που παρακολουθώ τα πολιτικά τεκταινόμενα.
Ένα από τα πιο συνηθισμένα παράπονα όσων έχουν απογοητευθεί από την πολιτική είναι ότι οι πολιτικοί ψεύδονται ασύστολα –πολύ συχνά έχουν δίκιο όμως πλέον υπάρχει η δυνατότητα, τόσο από άποψη τεχνικών δυνατοτήτων όσο και από άποψη συνεργασίας να ελεγχθεί πόσο πραγματικά ψεύδονται και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο. Και στο ντιμπέιτ μεταξύ Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ, τόσο τα ΜΜΕ όσο και το επιτελείο της τέως υπουργού φρόντισαν να περάσουν τις δηλώσεις από ψιλό κόσκινο. Και δεν είναι περίεργο ότι για όποιον έχει έστω και στοιχειώδη αίσθηση πραγματικότητας, χαμένος βγήκε ο γραφικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών.
Είναι εύκολο να χαλαρώσει κανείς μέσα στη... ζεστασιά της ικανοποίησης που προκαλεί η γελοιοποίηση του κ. Τραμπ εκθέτοντας πόσες φορές είπε ψέματα ή έστω ανακρίβειες –επίσης είναι και λάθος επειδή σε μεγάλο ποσοστό οι άνθρωποι που τον υποστηρίζουν θα συνεχίσουν να τον υποστηρίζουν ανεξάρτητα από αυτό. Το σημαντικό στοιχείο του πρωτοποριακού αυτού ντιμπέιτ δεν ήταν πόσο θα επηρεάσει αυτές τις εκλογές αλλά πόσο θα θέσει τις βάσεις για τις εκλογές που θα έρθουν σε τέσσερα, οκτώ ή 16 χρόνια. Και στο πόσο οι ψηφοφόροι τότε, θα έχουν εξοικειωθεί με την ταυτόχρονη παρακολούθηση του διαλόγου και της επαλήθευσης και της διάψευσης όσων ακούγονται σ' αυτόν –είμαι βέβαιος ότι η τεχνολογία τότε θα κάνει την παρακολούθηση αυτή ακόμα πιο εύκολη.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι κατά την άποψή μου ο τρόπος που ο ψηφιακός κόσμος επηρεάζει τον πραγματικό ως προς την πολιτική είναι κατά βάση θετικός –θα το επαναλάβω για μια ακόμα φορά χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη αντιπαράθεση και την αντίδραση του κόσμου στο Δίκτυο σαν ένα πολύ καλό παράδειγμα. Και αν η τρέχουσα εκλογική αναμέτρηση δεν προσφέρεται για σοβαρή αντιπαράθεση (δεδομένης της εξόφθαλμης φαιδρότητας του κ. Τραμπ) ομολογώ ότι η ιδέα μιας αντίστοιχης αντιπαράθεσης –στο στούντιο και στο Δίκτυο με ισχυρότερους μηχανισμούς fact-checking- μεταξύ δύο σοβαρών υποψηφίων πλησιάζει την ιδανική μου εικόνα για το πώς πρέπει να διεξάγεται ένας πολιτικός αγώνας. Ελπίζω να έχουμε την τύχη και την ευκαιρία να το δούμε και στην πραγματικότητα!
Σχόλια