Ένα από τα πιο αστεία χαρακτηριστικά της ιαπωνικής γλώσσας είναι ο τρόπος που χειρίζεται τα δάνεια από τις άλλες γλώσσες –τα τελευταία χρόνια κυρίως από τα αγγλικά όμως παλιότερα και από τα πορτογαλέζικα και τα ολλανδικά (οι πρώτες επαφές των Ιαπώνων με τη Δύση ήταν με αντιπροσωπείες από τις δύο αυτές χώρες, την εποχή των Μεγάλων Ανακαλύψεων). Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι η λέξη “σάντουιτς” την οποία οι Ιάπωνες ενσωμάτωσαν στη γλώσσα τους όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν το ψωμί και κατάλαβαν ότι μπορεί κανείς να φτιάξει πολύ εύκολα και νόστιμα σνακ μ' αυτό. Επειδή ωστόσο η λέξη “σαντοΐτσι” τους φάνηκε κάπως μεγάλη, με τα χρόνια το μίκρυναν σε “σάντο” και με αυτή τη μορφή χρησιμοποιείται συνήθως σήμερα –το πράγμα ως εδώ είναι λογικό όμως παύει να είναι όταν αποφάσισαν ότι είναι πιο... κουλ, να γράφουν το σάντο με λατινικούς χαρακτήρες. Έτσι, πολλά τυποποιημένα σάντουιτς γράφουν στην ετικέτα τους “sand” χωρίς κανείς να δίνει σημασία στο ότι η συγκεκριμένη λέξη σημαίνει κάτι άλλο στα αγγλικά.
Για κάποιο λόγο, το θέμα αυτό ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας στο “Arstechnica” ένα άρθρο-τεστ στο οποίο η ομάδα του site βάζει πληκτρολόγιο και ποντίκι σε μια ταμπλέτα Nexus 9 για να δει πώς μπορεί το Android να λειτουργήσει σε ένα περιβάλλον επιτραπέζιου υπολογιστή. Ο λόγος για το πείραμα (το οποίο, προκειμένου το interface να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός κανονικού υπολογιστή έγινε με τη βοήθεια του λειτουργικού Remix OS από την εταιρεία Jide) ήταν επειδή σύμφωνα με ένα παλιότερο δημοσίευμα της “Wall Street Journal” η Google μελετά ήδη τη μεταφορά του Android στους κανονικούς υπολογιστές.
Μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτεται η Google: από τη στιγμή που διαθέτει το πιο δημοφιλές λειτουργικό για κινητά δεν είναι περίεργο να θέλει να κυριαρχήσει και στις άλλες συσκευές των χρηστών της –η γενιά που μεγαλώνει τώρα, πιθανότατα μαθαίνει πρώτα το Android και μετά τα Windows ή το iOS οπότε αν η Google καταφέρει να δώσει μια αξιόπιστη πρόταση και για τις “μεγάλες” συσκευές, οι χρήστες αυτοί πιθανότατα θα την εξετάσουν πολύ σοβαρά. Και όταν μια εταιρεία έχει το μέγεθος της Google, προφανώς σκέφτεται το μέλλον: το πέρασμα των υπολογιστών στο Android δεν είναι κάτι που θα συμβεί εν μια νυκτί (όπως άλλωστε και το πέρασμα στα Windows) όμως η πιθανότητα να συμβεί δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας.
Όμως σοβαρά τώρα: αν πρόκειται να πάρει κανείς μια ταμπλέτα του 2015, να της περάσει ένα λειτουργικό που ακροβατεί μεταξύ Android και Windows, να τη στηρίξει πάνω σε μια βάση και να της κολλήσει ένα πληκτρολόγιο και ένα ποντίκι και να την αποκαλέσει “υπολογιστή” παρά τις εμφανείς ελλείψεις της γιατί να μην πάρει έναν υπολογιστή εξαρχής; Εγώ δεν έχω καταλάβει καλά ή το νόημα των ταμπλετών είναι ακριβώς να μην είναι υπολογιστές αλλά κάτι διαφορετικό; Και αν πρόκειται για κάτι που κάνει και τα δύο, γιατί να μην στραφεί κανείς σε κάποιο Surface; Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι “για να δούμε πώς λειτουργεί το Android στο desktop/laptop”: η έκδοση του λειτουργικού της Google που θα τρέχει σε PC (αν και όταν έρθει) μάλλον θα απέχει αρκετά από το “Marshmallow”...
Σχόλια