Διάβαζα το άρθρο “A primer on VC economics” του Γιώργου Τζιραλή που εξηγεί σε απλοϊκή μορφή πως δουλεύει η “αλυσίδα” των venture capitals. Παίρνει αποστάσεις από τους μύθους ή/και τις ελπίδες πολλών, ότι επειδή έφτιαξαν ΤΗΝ επιχείρηση, θα χρηματοδοτηθούν άπλετα και θα προχωρήσουν. Στην ουσία λέει ότι αν θέλετε χρηματοδότηση boys and girls, ετοιμαστείτε για μεγάλο παιχνίδι με ισχυρό και sustainable business case, αλλιώς ξεχάστε το. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι λέει μια αλήθεια, που συνήθως αποκρύπτεται από πολλούς: για να χρηματοδοτηθεί η ιδέα σας, πρέπει η επιχείρηση σας σε 4-5 max χρόνια να “τα φέρει”...“τα νούμερα” (συμπληρώνω). Αυτό μας ξυπνάει από το ρομαντικό και ενθουσιώδες της νεοφυούς επιχειρηματικότητας και ίσως για αυτό ορισμένοι να τη λένε “νέα φούσκα”. Εξηγεί την επιλεκτικότητα των επενδυτών –που πλέον τη μάθαμε από την παγκόσμια οικονομική κρίση και ως κράτος– βάζει ευθύνες στις πλάτες όσων έχουν τα κότσια και ξεκαθαρίζει τις προθέσεις όλων όσων τοποθετούνται ως καταλύτες της λεγόμενης “σκηνής startups”.
Το σημαντικό που κρατώ από το άρθρο αυτό συνοψίζεται ως “...Now, building a company of 50 million in value within 4-5 years require operating in a market with a size in the range of billions. At the same time, a, say, half a million exit won’t change the economics of the fund that much, while a much smaller one may actually be more of a hassle than a benefit. The above may partially explain the obsession of venture capital with big markets and fast growing businesses. After all, there is a reason why in 99 out of 100 cases GPs say no to an investment proposal; the fund’s underlying structure primarily is not a good fit for 99% of the companies out there. In the remaining 1% of the cases though, VC may end up being a match made in heaven, and this pursuit makes our world go round...”
Είμαστε μεγάλη αγορά; ΟΧΙ. Εχει εύρος η αγορά μας; ΟΧΙ. Πόσο έχουν απελευθερωθεί τα “κλειστά” συστήματα αγοράς; ΛΙΓΟ. Χτίζεται εύκολα μία εταιρία 50 εκατ. σε 5 χρόνια; Μπορεί ναι, μπορεί και ΟΧΙ, εξαρτάται από πολλά. Μεγαλώνουν γρήγορα οι επιχειρήσεις μας; ΟΧΙ (λόγω αντίληψης). Γιατί; Oι μικρές (νεοφυείς ή μη) έχουν τεράστια έλλειψη γνώσεων, ικανοτήτων και τοποθέτησης. Οι μεσαίες πρέπει να αλλάξουν, αλλά έχουν πολλά να μάθουν για το τι είναι transformation. Εχουμε σταθερά εμπορικά δίκτυα με τον κόσμο; ΟΧΙ. Δημιουργούμε πραγματική ζήτηση από τα app stores έως την κλασσική εξαγωγική αγορά; ΟΧΙ. Εχουμε ισχρά δίκτυα προμηθευτών ή συνεργατών; ΟΧΙ ...το αμελήσαμε. Τότε;
Απαιτείται αλλαγή μοντέλου στην οικονομία μας και σπάσιμο των σιλό, όπως γίνεται στο εξωτερικό. Ο Γ. Τζιραλής, είτε ως προέκταση της στρατηγικής του OpenFund, είτε ως αντικειμενικό στοιχείο κάνει σαφές ότι οι προς επένδυση περιπτώσεις είναι στο 1%. Είναι τόσο καλή η νέα επιχείρηση; Είναι τόσο φοβερή η ομάδα, ο τρόπος, το όραμα και η ανάγκη δεν έχει καλυφθεί από κάτι έστω παρεμφερές; Δεν νομίζω ότι έχουμε τέτοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα, τουλάχιστον τόσες πολλές ώστε να φέρουν ...ανάπτυξη. Ζούμε στις τελευταίες μέρες ευκαιρίας για να σκεφτούμε, να συνθέσουμε και να ξαναδημιουργήσουμε. Τα ΕΣΠΑ / Jeremie κτλ / ICT4Growth κλπ δεν θα μας λύσουν μακροχρόνια το πρόβλημα. Απευθύνονται σε ειδικά κριτήρια και δεν μπορούν να καλύψουν το χάσμα οικονομικής υπολειτουργίας ή την ανεργία. Θα τα προσποριστούν 100, 200 επιχειρήσεις 3 ατόμων; Μήπως 100 επιχειρηματικές μονάδες στην περιφέρεια για να δημιουργηθούν υποδομές πρόσβασης και κάποιες υπηρεσίες; ‘Eχουν ορίζοντα τριών ετών; Και μετά; Πάλι κύμα talent drain στο εξωτερικό ή καφενές;
Αντί για επενδυτικά κεφάλαια, πρέπει να ενώσουμε όσες δυνάμεις και πόρους έχουμε σε ένα νέο marketplace mindset. Συνεργασία παντού και με πρωτοστατούσες υπάρχουσες εταιρίες, που είτε λόγω cash-flow, είτε λόγω αγορών κάπως αντέχουν. Τα εταιρικά κεφάλαια είναι άλλωστε τάση που έρχεται σε λίγο, σε όλο τον κόσμο, ξεκινώντας από την αγορά τεχνολογίας και τις Fortune500 (κάποιες έχουν ξεκινήσει δειλά και εδώ) αλλά πιστέψτε με, θα επεκταθεί σε κάθε κατηγορία προϊόντος και υπηρεσίας. Το έχω ξαναγράψει, είναι η εποχή του co-creation. Γιατί; Γιατί οι εταιρίες θα θελήσουν να κάνουν μαζικά καινοτομίες από τα μεταλλαγμένα προϊόντα έως τις δορυφορικές επικοινωνίες και από τους έξυπνους μετρητές στα μποστάνια έως τα connected electric appliances και σε αυτό υπεργολάβοι τους θα γίνουν μικρές εταιρίες, ικανές και καλά τοποθετημένες. Στην ενέργεια, τη βιώσιμη ανάπτυξη πόλεων, τις υπηρεσίες πολίτη, την αγωγή ψυχής, τις κοινωνικές υπηρεσίες..
Παραδείγματα; Εκδότης φτιάχνει TV End to End. Παραγωγοί γής φτιάχνουν το δικό τους marketplace. Πρώτες ύλες εξάγονται μόνο σε υποανάπτυκτες περιοχές. Προκηρύσσονται ΣΔΙΤ σε κάθε Ελληνική πόλη για καθετί που μειώνει τα κόστη και φέρνει εμπειρία στον πολίτη, κάθε ηλικίας. One stop shops από τράπεζες έως ρούχο. Σύγχρονες αγροτικές καλλιέργειες. Τουριστικά θεματικά brand offerings σε κάθε περιοχή. Η απελευθέρωση συγκοινωνιών από μόνη της (32 αεροδρόμια κλπ) ανοίγει περίπου ζήτηση για 15-20 νέες ειδικότητες εντάσεως εργασίας. Retailer φτιάχνει το νέο business unit της total εξυπηρέτησης πελάτη σε multiscreen περιβάλλον. Πως θα γίνουν όλα αυτά; Πότε οι λεγόμενοι geeks θα πάνε να βρουν τους εν δυνάμει συνεταίρους τους; Πότε οι αραχτοί θα το πάρουν απόφαση, ότι μπορεί η στοχευμένη επιστροφή στη γή να είναι ευκαιρία; Πότε οι άνεργοι marketers θα γίνουν σύμβουλοι και εμπορικοί διευθυν΄τες στη νέα μικρή επιχείρηση, βάζοντας ένα τριετές πλάνο εξαγωγών; Πότε θα πάμε στο Νίγηρα και την Κϊνα με όσα αποθέματα έχουν οι υπάρχοντες επιχειρηματίες, παίρνοντας μαζί στο ταξίδι τα νέα ταλέντα για να μάθουν; Πότε θα καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν παλιές και νέες εταιρίες, geeks και ‘old economy’, social media fads(!) αλλά η ανάγκη να ξανασηκωθεί η χώρα;
Είμαστε στα σιλό μας, χτίζουμε την εικόνα μας, λέμε ειδικευμένα λόγια, αλλά δεν έχουμε καταλάβει πόσο ανάγκη είναι το “ισχύς εν τη ενώσει”. Αλλά τουλάχιστον ας το σκεφτούμε... Τα επενδυτικά κεφάλαια ήταν πάντα και θα είναι εκεί, διεθνώς ή τοπικώς, αλλά η πρώτη σκέψη στην επιχειρηματικότητα δεν μπορεί να είναι “να’χαμε τα λεφτά και θα σου’δειχνα” (η φράση ακούγεται από νέα παιδιά και από υπάρχουσες επιχειρήσεις) ...τότε κάτι δεν πάει καλά!
Εγώ μέσα μου πιστεύω, ότι ακόμη και αν δεν έχουμε το 1% των επιχειρήσεων που θα πάρουν VC ..θα μπορούσαμε να έχουμε μια νέα Ελλάδα ...συνεργατική, εξωστρεφή που θα αλλάζει, ενώνοντας competences για το μέλλον. Μια τέτοια προσέγγιση αργά και σταθερά θα έχτιζε δουλειές.
Stay tuned,
Τάσος
Σχόλια