Με διαφορά δύο ημερών έπεσαν μπροστά μου δύο κείμενα, και τα δύο από ελληνικά sites. Το πρώτο είναι από το, συνήθως διασκεδαστικό τεχνολογικό μπλογκ “Τρία Κιλά Κώδικα” και έχει τίτλο “Η γιαγιά στο χωριό” και το άλλο από ένα τοπικό ενημερωτικό-ψυχαγωγικό site από τα Τρίκαλα, το “TrikalaOla” με τίτλο “Αποφασισμένοι να σταματήσουν το λεωφορείο χωρίς οδηγό στα Τρίκαλα”. Το δεύτερο αναφέρεται σε μια τοπική κίνηση κατά του πιλοτικού προγράμματος CityMobil2 για το οποίο είχαμε γράψει κι εμείς εδώ στο “Deasy” πριν από ενάμιση μήνα ενώ το πρώτο είναι μια χιουμοριστική πλην άκρως εύστοχη περιγραφή της τεχνοφοβίας στην Ελλάδα.
Η θέση του “Τρία Κιλά Κώδικα” είναι σωστή και όποιος έχει ζήσει την ελληνική πραγματικότητα το γνωρίζει: ένα από τα συνηθέστερα επιχειρήματα υπέρ της μη χρήσης κάποιας τεχνολογίας είναι ότι κάποιοι ηλικιωμένοι άνθρωποι στη βαθιά επαρχία δε θα μπορέσουν να τη χρησιμοποιήσουν. Και βεβαίως το επιχείρημα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλώς πρόσχημα καθώς, όπως μας έχει διδάξει η διεθνής εμπειρία –και όπως επισημαίνει και το ίδιο το κείμενο- μετά τις αρχικές αντιδράσεις (που υπάρχουν πάντοτε) οι τεχνολογίες καταφέρνουν να ριζώσουν και να γίνουν κοινός τόπος. Η πρώτη γενιά θα δυσκολευτεί πολύ να τις υιοθετήσει, η επόμενη λιγότερο και από την τρίτη και μετά τα πράγματα βελτιώνονται σημαντικά.
Το δεύτερο κείμενο, ωστόσο, δείχνει ότι το επιχείρημα δεν είναι πάντοτε προσχηματικό: άλλοτε υποκινούμενοι από βαθιά άγνοια (και/ή ανοησία αν και τα δύο συνήθως συνδυάζονται) και άλλοτε από συμφέροντα, πολιτικά ή οικονομικά, κάποιοι άνθρωποι, συχνά στην επαρχία όμως όχι πάντοτε, είναι διατεθειμένοι να αντιδράσουν ενεργά απέναντι σε κάτι καινούριο. Στο κείμενο που διάβασα στο “TrikalaOla” και στο βίντεο που το συνόδευε, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στους λόγους για τους οποίους η συγκεκριμένη κίνηση (η οποία αυτοαποκαλείται “Μέτωπο Λαού”) όχι απλώς δυσανασχετεί απέναντι στα αυτόματα λεωφορεία αλλά είναι μάλιστα διατεθειμένη να τα σταματήσει με ίδια μέσα –ή τουλάχιστον έτσι υπαινίσσεται.
Χωρίς ιδιαίτερο κόπο –διαβάζοντας απλώς κείμενα υπέρ ή κατά του δημάρχου Τρικάλων- αντιλαμβάνεται κανείς ότι το θέμα με τα αυτόματα λεωφορεία πατάει σε πολιτικές αντιπαλότητες. Όμως όποιος και αν είναι ο λόγος, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: η “γιαγιά στο χωριό” των “Τριών Κιλών Κώδικα” είναι υπαρκτή και, ενίοτε, αρκετά ισχυρή. Βεβαίως ενισχύεται ακόμα περισσότερο κάθε φορά που κάποιος την επικαλείται (και εδώ μπαίνει το υποκείμενο του άρθρου) και βεβαίως έτσι δυναμώνει ακόμα περισσότερο ο φαύλος κύκλος της αντιπαλότητας στην τεχνολογία όμως αυτό δεν αναιρεί την ύπαρξή της.
Το πράγμα είναι θλιβερό, ιδιαίτερα σε μια χώρα που μαστίζεται από ποικίλα προβλήματα και που θα περίμενε κανείς οι πολίτες της να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε να προσπαθήσουν να απομυζήσουν κάτι από τα πάντα –στην προκειμένη περίπτωση έστω και από την θετική δημοσιότητα που προσφέρει η συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα που καλύπτει μόλις πέντε πόλεις σε όλη την Ευρώπη. Και από την άλλη είναι αστείο αν σκεφτεί κανείς ότι η ιστορία έχει δείξει ποια θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων και πώς θα χαρακτηρίζει αυτούς που προσπαθούν να την εμποδίσουν.
Σχόλια