Δε θυμάμαι αν ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που είχαν θριαμβολογήσει δημόσια όταν εμφανίστηκε στη σκηνή η PayPal –έχουν περάσει και 17 χρόνια από τότε!- όμως θυμάμαι ότι πολλοί το είχαν κάνει. Και είχαν χρησιμοποιήσει διάφορες υπερβολές που σήμερα θα έπεφταν κάτω από την ταμπέλα «disruption» (το βιβλίο του Κλέιτον Κρίστενσεν «Disruptive Technologies: Catching the Wave» είχε ήδη γραφτεί όμως θα χρειαζόταν να περάσει αρκετός καιρός μέχρι ο όρος να γίνει τόσο διαδεδομένος ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ανέκδοτο από κωμικές σειρές όπως το «Big Bang Theory» ή το «Silicon Valley».) Ποιο ήταν το «disruption» του PayPal; Ότι θα υποκαθιστούσε τις τράπεζες.
Όπως έμαθαν πρόσφατα –και δη με τον πλέον άγαρμπο τρόπο- όσοι χρησιμοποιούν το PayPal στην Ελλάδα, η δημοφιλής υπηρεσία δεν υποκατέστησε τις τράπεζες. Απλώς πρόσφερε ένα στρώμα στην επικοινωνία μεταξύ αυτών και όσων εξ ημών χρησιμοποιούμε το Δίκτυο. Όταν οι τράπεζες, αυτές που έχουν τα πραγματικά μας λεφτά, μπλόκαραν, οι λογαριασμοί μας στο PayPal έγιναν εξίσου άχρηστοι –όσοι δεν το πήραν είδηση, μπορούν να διαβάσουν το σχετικό δημοσίευμα εδώ στο «Deasy». Και για όποιον θεωρεί ότι το μήνυμα έχει περισσότερη αξία αναλόγως του Μέσου και του γράφοντος, μια ανάλογη θέση με τη δική μου υποστηρίζει η Σέλι Μπάντζο της «Wall Street Journal» στο Quartz.
Μια άλλη διάσταση του θέματος του disruption έδωσε το «Techcrunch» την προηγούμενη εβδομάδα αναφερόμενο στο θέμα των επεισοδίων μεταξύ οδηγών ταξί και οδηγών της Uber στη Γαλλία (για το θέμα είχαμε γράψει κι εμείς εδώ) Το σημείο που επικεντρώνει το ενδιαφέρον του ο Ρον Μίλερ στο «TC» δεν είναι η ίδια η ύπαρξη της έννοιας της διατάραξης της… καθεστηκυίας τάξης, όσο οι αντιδράσεις από την τελευταία όταν συμβαίνει η διατάραξη. Μ’ άλλα λόγια ότι μερικές φορές η ρωμαϊκή φρουρά δεν παραδίδεται αλλά πολεμά.
Για μια ακόμα φορά σπεύδω να βάλω το σχετικό disclaimer: βεβαίως θεωρώ ότι όταν μιλάμε για πράγματα σχετικά με την τεχνολογία, κάποιες νέες προτάσεις μπορούν πραγματικά να ανατρέψουν κάποιες προηγούμενες. Όμως οι ανατροπές αυτές, ειδικά αν σχετίζονται με αλλαγή τρόπου σκέψης και ακόμα περισσότερο με ξερίζωμα θεμελιωδών στοιχείων του πολιτισμού μας (και ναι, οι τράπεζες καλώς ή κακώς εντάσσονται στο παραπάνω σύνολο) δε γίνονται ούτε από τη μια μέρα στην άλλη –ούτε καν από τη μια δεκαετία στην άλλη. Το Internet μας κάνει να αισθανόμαστε ότι όλα γίνονται πολύ γρήγορα όμως ο πραγματικός κόσμος δε λειτουργεί έτσι. Και στη σύγκρουση μεταξύ online και offline κόσμου, ο χαμένος είναι συνήθως ο πρώτος.
Σχόλια