Τα περισσότερα ηλεκτρονικά ΜΜΕ το πέρασαν στα ψιλά –και ίσως το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε κι εμείς. Όμως ο γράφων δεν μπορεί παρά να σταθεί με ένα συναίσθημα μισό νοσταλγία και μισό θλίψη μπροστά στην προχθεσινή ανακοίνωση ότι η Rhapsody εξαγόρασε ό,τι είχε απομείνει από τη Napster, την εταιρεία που πριν από δέκα και κάτι χρόνια, ξεκίνησε τη μουσική επανάσταση στο Ίντερνετ.
Η λεπτομέρεια ότι η Rhapsody ξεκίνησε ακριβώς την ίδια χρονιά που, ουσιαστικά, έκλεισε η Napster, καθώς και ότι την ίδια χρονιά ξεκίνησε και μια άλλη υπηρεσία που στη συνείδηση πολλών έμελλε να ταυτιστεί με την online παροχή μουσικής, η iTunes της Apple, δεν μπορούν παρά να προσθέσουν ακόμα περισσότερη θλίψη στην είδηση της πλήρους εξαφάνισης ακόμα και του θρυλικού λογοτύπου –αν, αληθεύει το σχετικό σχόλιο του Τζον Πολ Τίτλοου στο Read Write Web σχετικά με τις αποφάσεις της νέας ιδιοκτήτριας του πάλαι ποτέ διάσημου brand.
Ίσως η μουσική βιομηχανία αισθάνεται ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εκδικείται τη Napster για την αναστάτωση που της προκάλεσε στα δύο χρόνια της λειτουργίας της. Όμως στην πραγματικότητα, πέρα από το ότι το Napster έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία του Ίντερνετ, κατάφερε μια ακόμα νίκη πολύ μεγαλύτερη: το μοντέλο που εισηγήθηκε είναι αυτό στο οποίο η ίδια αυτή βιομηχανία κατέφυγε τελικά προκειμένου όχι απλώς να τονώσει τις πωλήσεις της αλλά στην ουσία να επιβιώσει στην εποχή των οικιακών DSL, του WiFi, των smartphones και του cloud computing.
Το Ίντερνετ κινείται με ρυθμούς και ταχύτητες που συχνά δεν επιτρέπουν στο χρήστη να ξέρει τι υπήρξε όχι πριν από μια δεκαετία αλλά και πριν από μια τριετία· δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι πολλοί σημερινοί χρήστες αγνοούν το κεφάλαιο Napster και την επίδρασή του στα παγκόσμια μουσικά πράγματα. Και από μια μεριά, καλά κάνουν καθώς σε τελική ανάλυση όλα αυτά είναι εργαλεία για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη (ή έστω, πιο ευχάριστη). Όμως σε μια εποχή που τα πάντα γύρω από το Ίντερνετ περιβάλλονται από μια αχλή υπερβολής, ίσως θα άξιζε τον κόπο να θυμηθεί (ή να μάθει) κανείς ότι πέρα από το θρυλικό γκαράζ των Τζομπς και Βόζνιακ, υπήρξαν και μερικά άλλα. Και ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα...
Σχόλια