Ισως αυτές οι γραμμές να γράφονται με μεγάλη καθυστέρηση, ο υπογράφων είχε βρεθεί στη Βαρκελώνη στο περσινό Mobile World Congress (MWC), αλλά καμιά φορά βοηθάει να έχεις μια χρονική απόσταση από τα γεγονότα.
Επίσης, αφορμή για αυτές τις λίγες γραμμές στάθηκαν κάποια σχόλια στο twitter, όπως αυτό του Νίκου Δρανδάκη:
Στο Mobile World Congress στη Βαρκελώνη, σκέφτομαι πως πετάξαμε στα σκουπίδια τη γιγάντια τεχνογνωσία που αποκτήσαμε στην Ολυμπιάδα (cont)
— Nikos Drandakis (@drandakis) February 27, 2012
Aλλά και του Τ. Παγκάκη, που είναι λίγο πιο... πυκνό (σ.σ. ας όψονται οι 140 χαρακτήρες του twitter) αλλά δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις αποκωδικοποίησης ιδίως για τις δυο τελευταίες λέξεις:
#MWC12 U see 000s of India, China, Spain, North Africa, Brazil etc ...no wonder why... Greeks kbow these... "ela moreeee"
— Tasos Pagakis (@tpagakis) February 27, 2012
Η ερώτηση δεν είναι αν η Αθήνα θα μπορούσε να διοργανώσει ένα τόσο απαιτητικό συνέδριο-έκθεση όπως το MWC (θα μπορούσε), αλλά αν θα ήθελε (δεν θέλει). Μπαίνοντας στον χορό των γενικεύσεων βλέπεις πως το πρόβλημα εδώ δεν είναι άλλο από την ισχυρή αντίσταση στην αλλαγή. Δυο κυβερνήσεις επιχείρησαν να επιβάλουν έναν αντικαπνιστικό νόμο και η εφαρμογή του έγινε ζήτημα Δημοκρατίας.
Τελικά, καταργήθηκαν τα τασάκια, όπως εύστοχα αναφέρει ένα σχόλιο που τις τελευταίες ημέρες ξανακάνει τη βόλτα του στο twitter. Στη Βαρκελώνη το κάπνισμα απαγορεύεται. Παντού. Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πόλης που επιθυμούν να καπνίσουν μπορούν να το πράξουν. Εξω. Με το ποτό τους στο χέρι, αν το επιθυμούν. Μόνοι τους ή με παρέα. Αλλά έξω.
Είναι αυτό το "έλα μωρέ" που γράφει ο Τ. Παγκάκης και που βρίσκει την έκφρασή του σε κάθε σημείο της καθημερινότητας, από το πού θα καπνίσουμε μέχρι το πώς θα "κουρευτεί" το χρέος. Είναι ακριβώς αυτό το "έλα μωρέ" που μας οδηγεί και στη διαπίστωση του Ν. Δρανδάκη για την μετα-ολυμπιακή αδράνεια (σ.σ. ας δεχθούμε πως ήταν αδράνεια). "Ελα μωρέ, τι να το κάνεις το κανόε/καγιάκ" για παράδειγμα.
Είμαι βέβαιος πως ο κάτοικος της Βαρκελώνης έχει μύρια προβλήματα να σου αραδιάσει για την καθημερινότητά του. Ζει και αυτός στη βαριά σκιά μιας οικονομικής κρίσης, αλλά ζει και σε μια πόλη που ο ίδιος σέβεται. Και τη σέβεται διατηρώντας τη συνέχειά της, όπως ίσως θα παρατηρήσετε αν κάνετε μια επίσκεψη σε αυτή τη σελίδα με στιγμιότυπα από το χθες και το σήμερα της Βαρκελώνης. Και ο σεβασμός αυτός είναι αμφίδρομος. Η Βαρκελώνη σέβεται τον κάτοικο και τον επισκέπτη δίνοντάς του εργαλεία για να την περιηγηθεί πιο εύκολα.
Το MWC δεν είναι λοιπόν απλά ένα συμβάν, αλλά μια απόδειξη πως η Βαρκελώνη είναι σε θέση να το χειριστεί κατάλληλα και να προσθέσει πόντους στο σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ των πόλεων. Για την ίδια. Για τους επισκέπτες της. Για τους κατοίκους της. Ποιους; "Ελα μωρέ τώρα με τους Καταλανούς..." :)
Σχόλια