Σαφώς το παρελθόν του Κρις Μπέιντερ δε σε κάνει να τον θεωρήσεις αυθεντία σε θέματα σχετικά με την Apple –από την άλλη (με θητεία στην Google, στο YouTube και στο YCombinator), δε σε κάνει να τον θεωρήσεις και μεροληπτικό υπέρ της εταιρείας του Κουπερτίνο οπότε το πρόσφατο κείμενό του “The end of the Apple dynasty?” στο “Techcrunch” αξίζει σίγουρα μια ανάγνωση.
Βασικά εξαιτίας του προβληματισμού που θέτει και ο οποίος έχει περάσει από τον νου όλων μας τα τελευταία χρόνια: όταν πρώτο-μάθαμε την Apple, η εταιρεία και υποσχόταν και πρόσφερε κάτι πολύ, πολύ διαφορετικό από το αντίστοιχο του ανταγωνισμού, κάνοντας κάποιους από εμάς που ήθελαν αυτό το διαφορετικό (και για τα δεδομένα πολλών, πρωτοποριακό) να παρακάμψουν τις όποιες διαφορές στην τιμή και τις όποιες μικρό-ταλαιπωρίες σε θέματα (α)συμβατότητας προκειμένου να το αποκτήσουν. Σήμερα σαφώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο και αυτό είναι κάτι που η Apple μοιάζει να μην το έχει αντιληφθεί πλήρως.
Άρχισα να δουλεύω στα έντυπα σχεδόν ακριβώς τη στιγμή που γινόταν το πέρασμα από τη χαρτοκοπτική σελιδοποίηση στην ηλεκτρονική (στο “DTP”) και κανένας γραφίστας της πιάτσας δε διανοούταν ότι “υπολογιστής” σήμαινε κάτι πέρα από “Mac” –αντίστοιχα σχόλια άκουγα από φίλους μουσικούς που έκαναν τις πρώτες τους απόπειρες για οικιακά στούντιο. Οι δημιουργικοί άνθρωποι χρησιμοποιούσαν μόνο Apple γιατί απλώς η αντίπαλη πλατφόρμα, αυτή της IBM/Intel/Microsoft απλώς δεν μπορούσε να τους καλύψει.
Η παραπάνω συζήτηση μοιάζει άνευ νοήματος σήμερα –αναμενόμενο καθώς έχουν περάσει ακριβώς 30 χρόνια! Εργαλεία για όλες τις δουλειές υπάρχουν για όλες τις πλατφόρμες (ένας πολύ καλός φίλος, συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής δουλεύει με Ubundu), στα έξυπνα τηλέφωνα η Apple είναι σταθερά πίσω από πλευράς μεριδίου αγοράς και το χειρότερο (και αυτό που επισημαίνει στο άρθρο του ο κ. Μπέιντερ) όχι μόνο δε δείχνει διατεθειμένη να επενδύσει στο μέλλον αλλά δεν προσφέρει καν το κάτι που θα κάνει όσους βρίσκονται στην άλλη όχθη να περάσουν στη δική της. Μ’ άλλα λόγια, είναι μια εταιρεία που προσφέρει κάτι λιγότερο από τον ανταγωνισμό σε ψηλότερη τιμή –ένας συνδυασμός που δε δείχνει βιώσιμος.
Θα συμφωνήσω με τον συγγραφέα του άρθρου ότι όλα αυτά δε σημαίνουν ότι η Apple θα κλείσει αύριο-μεθαύριο. Δεν είμαι σίγουρος ωστόσο ότι θα συμφωνήσω ότι είναι σε μεγάλο βαθμό πρόβλημα προσωπικότητας του επικεφαλής της: δεν πιστεύω δηλαδή ότι ο Τιμ Κουκ δεν έχει φαντασία ή όραμα και ότι είναι απλώς ένας καλός διαχειριστής σε αντίθεση με τον προκάτοχό του ή με τον Σάτια Ναντέλα (ο κ. Μπέιντερ στο άρθρου του εμφανίζει την Microsoft σαν παράδειγμα προς μίμηση για την Apple). Νομίζω –και το έχω γράψει και στο παρελθόν- ότι είναι ευρύτερο πρόβλημα εταιρικής κουλτούρας και αδυναμίας συντονισμού με τις αλλαγές στην κοινωνία και, άρα, στη χρηστική βάση. Κάτι δηλαδή από το οποίο κινδυνεύουν όλες οι εταιρείες-κολοσσοί –κατηγορία στην οποία συγκαταλέγεται από καιρό η Apple.
Σχόλια