Προσπερνάμε σαν να μην είδαμε ότι αυτός ο τίτλος έβγαλε ρίμα και πάμε κατευθείαν στο θέμα το οποίο έχει μιας μορφής ποίηση μέσα του αλλά ποίηση προγραμματιστική μάλλον παρά τη συμβατική που ξέρεις με τους στίχους.
Τα Google doodle τα ξέρεις, είναι αυτές οι εικόνες ή μικρές interactive εφαρμογές που αντικαθιστούν το λογότυπο της Google για μια σημαντική επέτειο. Ενας μεγάλος αριθμός αυτών των doodle είναι να εξάψουν την περιέργεια και να συστήσουν στο κοινό μοναδικές προσωπικότητες από την Ιστορία, τις Τέχνες, τις Επιστήμες, τον Πολιτισμό συνολικά βρε παιδί μου. Όχι δεν ξέρουν όλοι τον Αλαν Τούρινγκ και υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που νομίζουν πως το Μαρία Κιουρί είναι κάποια παράξενη παραφθορά του “μωρή κυρία”, άρα κάθε παρέμβαση είναι καλοδεχούμενη.
Η ίδια η Google έχει το δικό της ας το πούμε Hall of Fame για τα καλύτερα doodles και η αρχή μας πάει στα τέλη του 20ου αιώνα, όταν η Google δεν ήταν το σημερινό μεγαθήριο και κάπου στην Καλιφόρνια γινόταν ένα φεστιβάλ με έναν Φλεγόμενο Άνθρωπο.
Το μεγάλο μπαμ έχει δύο χρόνια μετά με το doodle για την 14η Ιουλίου, την Ημέρα της Βαστίλης, την ημέρα της Γαλλικής Επανάστασης. Η επιτυχία (του doodle όχι της Επανάστασης) ήταν τόσο μεγάλη που ο σχεδιαστής του ο Ντένις Χουάνγκ που δούλευε προσωρινά στην Google προήχθη σε αρχισχεδιαστή για doodles. Φαντάσου τι είπε στους φίλους του εκείνη την ημέρα. “Παιδιά, έγινε αρχιντουντλίστας!”. Θα έφαγε καζούρα αλλά η δόξα έμεινε στον Χουάνγκ, δεν ξέρουμε τι έγινε με τα λεφτά.
Την ίδια χρονιά, λίγο πριν την περίοδο των Ευχαριστιών, με την Google συνεργάστηκε η Λόρι Λέμπ που έφτιαξε το πρώτο κινούμενο doodle για τη γιορτή του Haloween.
Ωραία όλα αυτά αλλά για εμάς τα καλύτερα ήταν το doodle για την 151η επέτειο από τη γέννηση του Ντεμπισί , το doodle για την 60η επέτειο από την έκδοση του πρώτου βιβλίου του Στανισλάβ Λεμ και το εντυπωσιακό doodle για τα 30 χρόνια του Πακμαν.
Φυσικά μπορείς να τα δεις όλα εδώ και να αποφασίσεις ποια είναι εκείνα που σου αρέσουν περισσότερο.
Σχόλια