Το ερώτημα που έθετα εχτές αν και εν τη ρύμη του λόγου περί της «κουλ Microsoft», θέτει πολύ πιο λεπτομερώς σήμερα στο «Mashable» ο βετεράνος του Time, Κρις Τέιλορ. «Μήπως η Microsoft μόλις έγινε κουλ;» αναρωτιέται στον τίτλο ο κ. Τέιλορ και στις επόμενες 900 λέξεις του, αναλύει την πορεία της εταιρείας του Μπιλ Γκέιτς, του Στιβ Μπάλμερ και του Σάτια Ναντέλα και το όραμα του τελευταίου να την στρέψει προς μια διαφορετική κατεύθυνση όπως εκφράστηκε από τη δήλωσή του στην εκδήλωση για τα Windows 10: Θέλουμε να περάσουμε από τη φάση όπου οι άνθρωποι χρειάζονται τα Windows, στη φάση που τα επιλέγουν και από εκεί στη φάση που τα αγαπούν.
Ο συντάκτης του «Mashable» επικεντρώνεται στο ρόλο που θα παίξει στη νέα αυτή στρατηγική το σύστημα εικονικής πραγματικότητας HoloLens όμως προσωπικά βρίσκω ότι το θέμα είναι γενικότερο και δεν έχει σχέση ειδικά με τη Microsoft αλλά και με τις άλλες εταιρείες που αυτή εμφανίζεται να θέλει να μιμηθεί –την Apple, Nike ή την Disney, εταιρείες δηλαδή που οι καταναλωτές αγαπούν και είναι διατεθειμένοι να εκφράσουν την αγάπη τους με μερικά δολάρια (ή μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες δολάρια) παραπάνω στο κατάστημα: δεν ξέρω αν πρόκειται για αποκλειστικά δική μου εμμονή όμως η ιδέα της «αγάπης» προς μια εταιρεία και δη προς μια εταιρεία καταναλωτικών προϊόντων που απευθύνεται στο ευρύ κοινό μου φαίνεται ανόητη.
Από καταβολής του ανθρώπου, η τεχνολογία υπάρχει για να κάνει την καθημερινή μας ζωή ευκολότερη –για να μας επιτρέπει να κάνουμε ορισμένα πράγματα που θέλουμε ή που πρέπει να κάνουμε με τα λιγότερα δυνατά προβλήματα ώστε να μπορούμε να αναλώνουμε το δυναμικό μας σε πράγματα που έχουν πραγματικό νόημα. Η ιδέα ότι τα αντικείμενα της τεχνολογίας υπερβαίνουν τη χρηστική τους διάσταση και μετατρέπονται σε αποδέκτη των συναισθημάτων μας μπορεί να έχει νόημα για τις εταιρείες που τα παράγουν όμως για μας τους ίδιους όχι μόνο δεν έχει νόημα αλλά είναι και δυνητικά επιβλαβής καθώς (μπορεί να) συμβάλλει στη συναισθηματική σύγχυση που αποτελεί μέρος της ανθρώπινης κατάστασης.
Αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορεί να καυχηθεί η Microsoft είναι ακριβώς αυτό: ότι τα προϊόντα της είναι αρκετά αδιάφορα ώστε να είναι αόρατα. Από τη στιγμή που λειτουργούν (και η αλήθεια είναι ότι μετά από ακριβώς 30 χρόνια η εταιρεία έχει κάνει σημαντική πρόοδο προς αυτή την κατεύθυνση) εξαφανίζονται στο φόντο και μας επιτρέπουν να ασχοληθούμε με αυτό που έχει πραγματικά σημασία: να χρησιμοποιήσουμε τον υπολογιστή μας αποτελεσματικά για αυτά που θέλουμε να κάνουμε και στη συνέχεια να τον κλείσουμε και να ασχοληθούμε με κάτι πέρα από αυτόν. Ξέρω ότι οι marketers θα φρυάξουν όμως η «επίπεδη καθημερινότητα» έχει πολύ περισσότερη αξία από όση είθισται να της δίνουμε –σε τελική ανάλυση, αυτή καλύπτει το 99% της ζωής μας.
* Συγνώμη Μάιλς Ντέιβις
Σχόλια