Αυτό κι αν είναι πρωτότυπο: τις τελευταίες ημέρες έχω την ευκαιρία να μνημονεύσω όχι μία αλλά δύο φορές το Δημήτρη και τον Νίκο. Kάποιοι θα σπεύσουν ίσως να πουν ότι η δεύτερη, αυτή που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, είναι συντεχνιακού (και άρα περιορισμένου) ενδιαφέροντος όμως θα διαφωνήσω: καλώς ή κακώς κάποια από τα συντεχνιακά ζητήματα των ανθρώπων που δουλεύουν στα ΜΜΕ επηρεάζουν όλους –κι εμάς που γράφουμε κι εσάς που διαβάζετε.
Το δεύτερο θέμα προέκυψε από ένα ποστ του Δημήτρη στο Facebook στο οποίο κάρφωνε το News247 για αντιγραφή ενός άρθρου του από την «Ημερησία». Δύο μέρες μετά ο Νίκος επηύξησε με μια εξαιρετική αγγελία για «αρθογράφο (sic) για 100 περίπου copy-paste άρθρα γενικού περιεχομένου καθημερινά» η οποία, επιβεβαιώνει αυτό που λέει ο Δημήτρης και που πλέον γνωρίζουμε όλοι, από όποια πλευρά του πληκτρολογίου και αν καθόμαστε: στην πλειονότητά τους τα ειδησεογραφικά site απλώς κάνουν copy-paste ό,τι βρίσκουν όπου το βρίσκουν χωρίς να αναφέρουν πηγές ή αναφέροντάς τις όσο λιγότερο μπορούν.
Προσωπικά δεν με ενοχλεί να με αντιγράφουν: καθώς το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μου σχετίζεται με ειδικά θέματα (το Internet –από τότε που ήταν ειδικό θέμα- τις πολεμικές τέχνες, την Ιαπωνία κ.λπ.) για τα οποία η κάλυψη στα ελληνικά είναι συνήθως πλημμελής, είναι αναπόφευκτο κάποιος να δει αυτό που έγραψα και να το αντιγράψει. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι, κυρίως χάρη στην Google, η αντιγραφή πλέον γίνεται σε ρυθμούς βιομηχανικής παραγωγής και αυτό αναπόφευκτα θίγει και εμάς που γράφουμε και τους αναγνώστες και το Internet γενικά. Εμάς γιατί η δουλειά μας εξισώνεται με τη δουλειά αυτών που κάνουν απλώς copy-paste, τους αναγνώστες γιατί αυτοί που τους ενημερώνουν είναι εξίσου (και συχνά περισσότερο) ανενημέρωτοι και το Internet επειδή αποκτάει όλο και περισσότερο τη φήμη του αναξιόπιστου μέσου.
Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί κανείς να κάνει κάτι για τον περιορισμό του φαινομένου, τουλάχιστον όσο η οικονομία των online ΜΜΕ στηρίζεται στα AdWords. Το περιστασιακό κράξιμο όπως αυτό του Δημήτρη είναι μια ιδέα περισσότερο προσωπικής εκτόνωσης παρά πραγματικής αντιμετώπισης του προβλήματος, χώρια που έχει το επιπρόσθετο πρόβλημα ότι αν κανείς θελήσει να το κάνει συστηματικά θα βρεθεί να σπαταλά περισσότερο χρόνο αναζητώντας ποιοι τον έχουν αντιγράψει παρά γράφοντας.
Κάτι που κάνω εγώ, εν γνώσει ότι είμαι μάλλον ο μόνος που αντιλαμβάνομαι το αστείο είναι να βάζω πού και πού κάποια στοιχεία λάθος σε κείμενα που είμαι βέβαιος ότι θα αντιγραφούν –ειδικά τα τελευταία χρόνια με την Ιαπωνία αυτό συμβαίνει κατά κόρον. Το κείμενο ανεβαίνει, οι συνήθεις ύποπτοι το αντιγράφουν και μερικές ώρες μετά διορθώνω το λάθος στο πρωτότυπο αφήνοντας το δικό τους έκθετο. Αν μπουν στον κόπο να αναζητήσουν το λάθος, να το πιάσουν και να το διορθώσουν, χαλάλι τους: αν μη τι άλλο, δούλεψαν λίγο παραπάνω…
Σχόλια