Το Σαββατόβραδο βρέθηκα με καλούς φίλους και άκουγα δωρεάν φροντιστήριο μεγαλώματος εφήβων. Ακούγαμε προσεκτικά τι αγώνα πρέπει να δώσεις, για να βοηθήσουμε τα παιδιά να πάρουν το δρόμο που τους ταιριάζει και θέλουν (σκέφτομαι ακόμη τι με περιμένει...). Αυτό ήταν και το ερέθισμα για το σημερινό Ideacast με την ευχή να το διαβάσουν όσοι έχουν παιδιά (περισσότερο δε αυτοί που δεν έχουν...).
Τα παιδιά μας παραλαμβάνουν ένα αλλόκοτο κόσμο, ένα μη βιώσιμο συστηματάκι που βόλεψε πολλούς για χρόνια. Ενα από τα πιο βασικά προβλήματα, ήταν νομίζω ότι προσπαθούσε ο γονιός να δει το παιδί, όπως αυτός θέλει. Στο “εργοστάσιο” αυτό ξεχάσαμε το θέλω, το ταιριάζει και το ψάχνω δημιουργικά. Αφήσαμε παράμερα τα ‘soft skills’ και δεν ανοίξαμε τα θρανία σε στρογγυλό, παρείστικο format. Γονείς, καθηγητές, φίλοι χάθηκαν σε ιδεοληψίες. Νέοι χάθηκαν στον πρώτο παχύ μισθό που όριζε η κλαδική σύμβαση. Τα σχολεία έγιναν business. Τα δημιουργικά μυαλά χάθηκαν σε μία πορεία χωρις σκαμπανεβάσματα, κάνοντας ότι και χιλιάδες άλλοι σαν αυτούς. Ηταν πιο ασφαλές; Πιο επικερδές; Πιο γρήγορο; Οι στρατοί που φτιάχτηκαν δεν είχαν designers, καλλιεργητές, animators, παιδαγωγούς, developers, και ότι αναζητά σήμερα ο κόσμος.
Το σημερινό παράδειγμα είναι ένα από τα πιο συζητημένα κομμάτια (και στα κοινωνικά δίκτυα όπως το έψαχνα) του The Next Web Conference Europe 2013. Ηταν οι στιγμές που δύο 13χρονοι ανέβηκαν στη σκηνή. Φανταστείτε το τρακ τους αλλά και τη σιωπή του κοινού. Οι Jordan Casey και Puck Meerburg στη σκηνή μιλούσαν για την επιχειρηματικότητα ως ώριμοι ενήλικες, αλλά κυριότερα μιλούσαν απελευθερωμένοι από τα πρότυπα, τους γονείς, από το “τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις βρε”, και το “μακάρι να γίνει γιατρός”. Ο Jordan ξεκίνησε τον προγραμματισμό στα 9 χρόνια του. Είναι από τον Ιανουάριο του 2012 ο ιδρυτής και CEO (!!!) της Casey Games, εταιρία που χτίζει mobile games. Στο παρακάτω βίντεο που ακολουθεί μιλάει για το business που χτίζει από το σπίτι του στην Ιρλανδία. Τα παιχνίδια που φτιάχνει η εταιρία, όπως το Alien Ball VS Humans είναι ήδη στο App Store. Συνεργάζεται (μέσω internet) με διαφημσιτικές εταιρίες στη Λατινική Αμερική. Παράγει επιτυχημένα apps και για Android και μέσα σε ένα χρόνο, αν δεν κάνω λάθος, έφτιαξε 10 πλατφόρμες που μέσω διεθνών συνεργασιών, βγήκαν στην αγορά. Μιλάει σε διεθνή φόρα (TEDx στην Ινδία)
O δεύτερος έρχεται από την Ολλανδία, ο Puck Meerburg και είναι ένας ταλαντουχος coder που παρουσίασε στο συνέδριο την ιστορία του. Τον ξέρω πολύ καλά. Τον βρήκα πρώτη φορά πριν δύο χρόνια και τον αξιοποίησα σε μία παρουσίαση που έκανα στο Startuplive Athens. Του ανήκει το πολυκατεβασμένο CatStacker και εξηγεί με παιδική αγνότητα ότι αντί να παίζει έξω μπάλλα, τρελαινόταν πάντα για το πληκτρολόγιο... Με το μπλουζάκι του να γράφει “Internet made me”, παρουσιάζει τα όσα ανακάλυψε και προσπάθησε μόνο του. Μιλάει για την ιστορία του σαν ένα οδοιπορικό ετών.
Εγώ λέω ότι τέτοια παιδιά θα τα καταφέρουν σε αυτό το δύσκολο κόσμο, όταν τα δικά μας ίσως να προσπαθούν να “αποτοξινωθούν” από τις κακομαθημενιές...Το ερέθισμα από τα δύο 13χρονα δεν είναι η τεχνολογία, το ακριβώς αντίθετο! Η ουσία που θέλω να μοιραστώ είναι η δύναμη δημιουργίας που έχουν τέτοια παιδιά. Το ψάξιμο, το πάθος, η αυτοπεποίθηση, το ότι στέλνουν email στον μεγάλο κόσμο, η πρακτική μάθηση. Είναι παραδείγματα πολλαπλώς. Εχετε παιδιά; Δείξτε τους τα βίντεο και αν “τσιμπήσουν”, τότε μιλήστε περισσότερο μαζί τους. Αν ενδιαφερθούν, κάτι υπάρχει.
Δείτε το σημερινό Ideacast σαν “καμπάνα” ότι πρέπει άμεσα να απελευθερώσουμε τα παιδιά από τα (κλασσικά) πρότυπα, εκείνα που μας κράτησαν μακριά από την προσωπική αναζήτηση και τις δημιουργικές οδούς. Πρέπει να τα πάμε προς τα εκεί που είναι τα ερεθίσματα, σε νέες δραστηριότητες και όπου δούμε ότι κάθονται παραπάνω χρόνο (και μια μικρή γυαλάδα στο μάτι), τότε ίσως έχουμε βρει το δρόμο που πρέπει να τα σπρώξουμε, να τα στηρίξουμε. Μπήκαμε στην εποχή του ‘competence shift’ και τα επαγγέλματα που ξέραμε, θα αλλάξουν ή δεν θα υπάρχουν. Αυτό όποιος δεν το καταλάβει, δεν μπορεί να περπατήσει. Η επιχειρηματικότητα που είναι η μόνη οδός για τη χώρα, θέλει δημιουργούς, ελεύθερα πνεύματα και τσαμπουκά. Αυτά δεν μαθαίνονται στο σχολείο, ούτε στο πανεπιστήμιο. Πρέπει πρώτα εμείς να απενοχοποιήσουμε το πτυχίο-δουλειά-λεφτά μέσα μας και μετά να το μεταδώσουμε προς τα κάτω. Αλλιώς θα παραμείνουμε μία χώρα παθητικής αναμονής.
Οποιος νομίσει ότι όσα γράφω σε αυτό το post δεν έχουν σχέση με τη δημιουργία και την επιχειρηματικότητα, είναι γελασμένος. Το αν θα υπάρχει η χώρα και πως θα είναι στο μέλλον, θα εξαρτηθεί από τις νέες γενιές που πρέπει να δημιουργήσουν εξειδίκευση, νέα όνειρα, νέα επαγγέλματα (όπως έγραφα πριν 2-3 μήνες) και να τα κάνουν πράξη μόνοι τους ...ανάμεσα σε ένα γηρασμένο και κουρασμένο κόσμο. Αλλά αυτό θέλει μια άλλη ράτσα, που είναι όμως δική μας, είναι ήδη μέσα στο σπίτι μας.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά μας χωρίς δημιουργικά ερεθίσματα από το μέλλον. Ξεκινήστε από σήμερα. Εγώ θα το κάνω το βράδυ... δείχνοντας τους ότι γράφω ...αν τσιμπήσουν, κάτι έχουμε. Συμφωνείτε;
...stay tuned,
Τάσος
Σχόλια