Με τον καλό φίλο και εκλεκτό συνάδελφο Δημήτρη έχουμε το χόμπι να λύνουμε μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα της ανθρωπότητας (για την ακρίβεια, του Πρώτου Κόσμου) και ουκ ολίγες διαφωνούμε.
Χθες ο καλός φίλος έγραψε αυτό το tweet παραπέμποντας σε ένα αγγλόφωνο site όπου ο καλός συντάκτης επιχειρηματολογεί για τη μακροημέρευση των PC. Ο άνθρωπος έχει πολλά δίκια, μην ξεχάσω το tweet με το link όμως:
Σωστός... http://t.co/RpxMfGmSD2
— dmallas (@dmallas) November 14, 2013
Και καταφτάνω τρέχοντας στο ψητό μην κρυώσει. Με τα ηλεκτρονικά τζάντζαλα πλέον έχουμε δύο διακριτές ομάδες χρηστών που τις χωρίζει μια λεπτή κάθετη γραμμή. Θα μου πεις τώρα, γιατί κάθετη και όχι οριζόντια, στη δεύτερη περίπτωση οι από κάτω θα βλέπανε τις σόλες και τους πωπούς των από πάνω, να γιατί.
Στη μια πλευρά, ας πούμε στη δεξιά, είναι οι καταναλωτές. Αυτοί που διαβάζουν ειδήσεις. Παίζουν. Επικοινωνούν. Μπαίνουν στο Facebook ή στο twitter. Παράγουν ελάχιστο περιεχόμενο από πλευράς πολυπλοκότητας. Λίγο κείμενο, καμιά φωτό, άντε κανένα YouTube link και όξω από την πόρτα.
Στην αριστερή πλευρά έχουμε τους δημιουργούς. Γραφιάδες. Γραφίστες. Φωτογράφους. Προγραμματιστές. Ενας μεγάλος αριθμός επαγγελματιών που παράγουν πράγματα για τους ευρισκόμενους στην άλλη πλευρά.
Φυσικά το μεταξύ τους σύνορο είναι γραμμή και όχι τοίχος. Ο δημιουργός δεν είναι εσαεί δημιουργός, θα γίνει κάποια στιγμή και καταναλωτής περιεχομένου. Θα πάει από την άλλη μεριά κρατώντας το smartphone ή το tablet του.
Οπως και ο καταναλωτής μπορεί να περάσει τη γραμμή και να "πειράξει" μια φωτογραφία. Να ανοίξει ένα blog. Να κάνει πιο σύνθετα πράγματα "παίζοντας" με ένα Wordpress ή ένα Joomla. Η δημιουργικότητα δεν είναι προνόμιο. Επίσης, μπορεί να βρεθείς σε συνθήκες που να υποχρεωθείς να δημιουργήσεις χωρίς να έχεις πρόσβαση εκείνη τη στιγμή στον επιτραπέζιο ή τον φορητό σου υπολογιστή. Μπορείς να κάνεις αρκετά πράγματα με ένα tablet ή με ένα smartphone συνήθως όμως με αντάλλαγμα τον χρόνο. Οπως και να το κάνεις ένα φυσικό πληκτρολόγιο κανονικών διαστάσεων είναι ιδανικό για έναν γραφιά, το software πληκτρολόγιο ενός tablet είναι σαφώς πιο κουραστικό στην πολύωρη χρήση.
Διακινδυνεύω μια πρόβλεψη, μπορεί στο εγγύς μέλλον να φτάσουμε σε μια κατάσταση όπου οι υπολογιστές θα ακολουθήσουν κατά κάποιον τρόπο τον ήχο. Ολοι έχουμε κάτι για να ακούμε μουσική στο σπίτι, το γραφείο ή τον δρόμο, αλλά κονσόλες ήχου έχουν μόνο οι δημιουργοί μουσικής. Ισως τα επιτραπέζια ή ακόμα και τα φορητά PC να καταλήξουν ως εργαλεία για συγκεκριμένες ομάδες επαγγελματιών-δημιουργών και οι υπόλοιποι άνθρωποι να έχουν συσκευές κατανάλωσης. Τα tablets είναι σε μεγάλο βαθμό συσκευές κατανάλωσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην παραγωγή περιεχομένου αλλά για την ώρα κυρίως ως "συσκευές εκστρατείας". Το πιο ενδιαφέρον νομίζω τελικά πως είναι η μετεξέλιξη του Προσωπικού Υπολογιστή, πώς δηλαδή η συσκευή που έδωσε τη δύναμη στον τελικό χρήστη αποδεσμεύοντάς τον από τις κεντρικές μονάδες θα προχωρήσει σε μια περίοδο όπου το βάρος, κακά τα ψέματα, πέφτει στην κατανάλωση και όχι τόσο στην παραγωγή. Σκέψεις;
Σχόλια