Το Κοινοβούλιό μας όπως είναι γνωστό επιμένει στις ψηφοφορίες δια της παραδοσιακής μεθόδου, όπου δύο βουλευτές δίκην απουσιολόγου εκφωνούν καθένα από τα ονόματα των 300 πατεράδων και μανάδων του έθνους στις ονομαστικές ψηφοφορίες. Η διαδικασία αυτή που είναι τόσο μα τόσο παρωχημένη είναι αλήθεια πως έχει αναδείξει προσωπικότητες (ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Ιορδάνη Τζαμτζή για παράδειγμα) και κατά τη διάρκειά της σημειώνονται διάφορα απρόοπτα και ευτράπελα, ενώ η αίθουσα της Ολομέλειας έχει ουκ ολίγες φορές εμφανίσει εικόνα παιδικής χαράς (και εδώ, μάλιστα, υπάρχει μια βαθύτατη προσβολή στις παιδικές χαρές γιατί κάθε παιδί παίρνει πολύ στα σοβαρά το παιχνίδι, αλλά ας όψονται τα λεκτικά στερεότυπα).
Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, πάλι, είπε να πρωτοτυπήσει και εμείς εδώ στο deasy, στο άκουσμα της διενέργειας ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος (για το αν οι πολίτες συμφωνούν ή όχι με την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων της περιοχής), σπεύσαμε να βγάλουμε τη σαμπάνια που κρατάμε στο ψυγείο για τις εξαιρετικά ιδιαίτερες περιστάσεις. Ωστόσο αυτό που είδαμε ως “ηλεκτρονικό δημοψήφισμα” μας έκανε να ξαναβάλουμε τη σαμπάνια στο ψυγείο για μιαν άλλη φορά…
Το ηλεκτρονικό δημοψήφισμα διεξάγεται από μία σελίδα που βρίσκεται στο χύμα http://84.205.237.112/poll/. Μάλιστα, http όχι https. Ο πολίτης καλείται να εισάγει το ονοματεπώνυμό του και τα τρία πρώτα γράμματα από το όνομα του πατέρα του, συν το έτος γέννησης και να ψηφίσει. Προϋπόθεση ο πολίτης να έχει τα εκλογικά του δικαιώματα στη συγκεκριμένη Περιφέρεια, η οποία δηλώνει πως θα κάνει τη διασταύρωση με τη λήξη της ψηφοφορίας. Τώρα, πώς διασφαλίζεται ότι η Περιφέρεια (ή κάποιος περίεργος-ανόητος υπάλληλος ή κάποιος τρίτος κουτσομπόλης) δεν θα καταγράψει την ψήφο του καθενός επαφίεται στον πατριωτισμό της. Στάσου, έχει και καλύτερο.
Στους όρους χρήσης (του δημοψηφίσματος που διοργανώνει η Περιφέρεια) διαβάζουμε ότι “Η Π.Ι.Ν. δεν ευθύνεται για ενδεχόμενη αθέμιτη χρήση των λειτουργιών της σελίδας της ψηφοφορίας” (όπου ΠΙΝ, Περιφέρεια Ιονίων Νήσων). Μάλιστα.
Και κάπως έτσι, ένα πείραμα άμεσης δημοκρατίας ακυρώνεται πριν καν αρχίσει. Και κάπως έτσι, ή μάλλον έτσι ακριβώς κάνουμε την τεχνοφοβία καθημερινό μας σύμμαχο. Διότι όταν δεν ξέρουμε τι είναι https, όταν δεν λέμε πώς διασφαλίζουμε την εγκυρότητα της διαδικασίας διαχωρίζοντας τον πολίτη από την ψήφο του (αλλιώς το απόρρητο της ψηφοφορίας πάει περίπατο) και όταν λέμε πως εμείς δεν φταίμε αν χτύπα ξύλο γίνει καμιά στραβή στην (http και όχι https) σελίδα, είναι σαν να κλείνουμε το μάτι σε όλους εκείνους που λένε πως αυτά τα πράγματα είναι του σατανά και του διαβόλου και του εξαποδώ και αναφωνούν “πού είσαι Τζαμτζή”.
Σχόλια