Μερικές φορές λυπάμαι για λογαριασμό των λεγόμενων “ειδησεογραφικών” ελληνικών sites: στην απελπισμένη τους προσπάθεια να καλύψουν την quota υλικού που απαιτεί η Google προκειμένου να τα συμπεριλάβει στους καταλόγους της, δε διστάζουν να παρουσιάσουν σαν “είδηση” και δη με τον πιο χυδαία αισθησιακό δυνατό τρόπο ακόμα και πράγματα που όχι απλώς δεν είναι είδηση -στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα “θέμα” που προέκυψε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ένας χρήστης του Facebook ανέβασε ένα ποστ σχετικά με μια εφαρμογή που έχει δημιουργήσει ως μέλος μιας ομάδας -η εφαρμογή λέγεται “Studdle” και προσφέρει ενημέρωση στους φοιτητές για τις διάφορες γραμματειακές ανακοινώσεις της σχολής τους. Το ποστ ανέφερε την απογοήτευση του δημιουργού από την αντιμετώπιση που είχε από τις διοικήσεις των σχολών και ήταν γραμμένο στο πνεύμα απογοήτευσης που χαρακτηρίζει σχεδόν όλους όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι στην Ελλάδα.
Ως εδώ καλά και το ποστ συγκέντρωσε σχεδόν 3000 likes, σχεδόν 1000 shares και καμιά 70αριά σχόλια, σχεδόν όλα του τύπου “Μπράβο παιδιά, αγνοήστε την ελληνική πραγματικότητα και πηγαίνετε στο εξωτερικό” όπως ούτως ή άλλως κατέληγε και το ίδιο το ποστ. Από εκεί και πέρα ωστόσο, το πράγμα απέκτησε και δεύτερη... ζωή εξαιτίας των προαναφερθέντων sites τα οποία το χρησιμοποίησαν σαν ευκαιρία για να κάνουν εύκολη αντιπολίτευση στα κακώς κείμενα της χώρας. Και μάλιστα παρουσιάζοντάς το σαν “trending” κείμενο που “κάνει θραύση” στο Δίκτυο.
Καταρχάς υπάρχει η λεπτομέρεια ότι οι παραπάνω αριθμοί δεν συνιστούν σοβαρό “trending” ακόμα και για τα μικρά δεδομένα του ελληνικού κομματιού του Internet. Εν συνεχεία θα ήταν καλό αφενός οι “συνάδελφοι” να είχαν προσθέσει ένα link στο πρόγραμμα του χρήστη (ο ίδιος δεν το είχε κάνει και οι περισσότεροι απλώς έκαναν copy-paste το ποστ του). Και ακόμα πιο μετά, να ρίξουν μια ματιά στο περιεχόμενο και στην ίδια την εφαρμογή και να δουν αν όντως είχε δίκιο. Αν το είχαν κάνει θα έβλεπαν ότι παρά τις καλές προθέσεις των δημιουργών της και παρά την εμφανέστατη χρησιμότητά της, η εφαρμογή σκαλώνει σε ένα βασικό σημείο της οργάνωσης (ούτως ειπείν) των ελληνικών πανεπιστημίων –και όχι μόνο.
Η εφαρμογή δε στηρίζεται –και δε θα μπορούσε άλλωστε- να στηριχτεί σε parsers ώστε να μπορεί να αντλεί τις πληροφορίες από τα sites των σχολών με αποτέλεσμα να χρειάζεται κάθε γραμματεία να στέλνει mail στους δημιουργούς ώστε να την ενημερώνουν –όσοι έχουν περάσει έστω και απέξω από τη γραμματεία ενός ΑΕΙ ή ΤΕΙ γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, αφενός λόγω της γνωστής ελληνικής κακοδαιμονίας όσο και λόγω πραγματικής έλλειψης χρόνου και οργάνωσης. Η κριτική του δημιουργού της είναι σωστή ως κάποιο βαθμό (μέχρι εκεί που σχετίζεται με την υποτιμητική αντιμετώπιση εκ μέρους της διοίκησης των ιδρυμάτων) όμως όταν ένα σύστημα είναι τόσο προβληματικό, ακόμα και ένα mail μπορεί να είναι δυσκολότερο από όσο φαίνεται. Χώρια που, ακριβώς λόγω των προβλημάτων του συστήματος, πιθανότατα ένα mail την ημέρα δε θα είναι αρκετό.
Το έχω γράψει επανειλημμένα: αφορμές για πραγματική κριτική υπάρχουν παντού γύρω μας –και όχι μόνο στα ελληνικά πράγματα. Όμως όπως ο γνωστός μύθος με το βοσκόπουλο που φώναζε “Λύκος!”, η κριτική χάνει την εγκυρότητά της όταν γίνεται άκριτα και πολύ περισσότερο όταν δεν πρόκειται για πραγματική κριτική αλλά για εύκολη πολιτικολογία που αρπάζεται από ό,τι βρίσκει μπροστά της. Και βεβαίως δεν αναφέρομαι στον, συμπαθή κατά τ' άλλα, δημιουργό του “Studdle”, στον οποίο εύχομαι, παρόλα αυτά, καλή τύχη.
Σχόλια