Το χθεσινό άρθρο του “Wired” σχετικά με τον Μόξι Μάρλινσπαϊκ είναι ένα από εκείνα τα κείμενα που εμπνέουν έφηβους να γίνουν σαν τον Μόξι Μάρλινσπαϊκ όταν μεγαλώσουν –κυριολεκτώ: αν διαβάσει κανείς το κείμενο, θα δει ότι ένα από τα πράγματα που ενέπνευσαν τον κ. Μάρλινσπαϊκ να γίνει αυτό που έγινε ήταν ένα τεύχος του θρυλικού περιοδικού “2600” που διάβασε όταν πήγαινε στο γυμνάσιο. Μια ματιά στην ιστορία της ζωής του, την ιδεολογία του και την πορεία του λογισμικού Signal που δημιούργησε και διαθέτει μέσω της ομάδας Open Whisper Systems δείχνει ότι ο κ. Μάρλινσπαϊκ είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή να καταλήξουν στις κινηματογραφικές οθόνες.
Η αλήθεια είναι ότι ο χώρος στον οποίο δρα ο Μόξι Μάρλινσπαϊκ δεν είναι ακριβώς αυτός με τον οποίο είναι εξοικειωμένοι οι περισσότεροι χρήστες του Internet: η κρυπτογράφηση είναι από τους πιο απαιτητικούς κλάδους των μαθηματικών και σε όλον τον κόσμο υπάρχουν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι που μπορούν να συλλάβουν την ιδιοφυΐα που κρύβεται πίσω από τον κώδικα του Signal. Υπάρχουν ωστόσο πολλοί περισσότεροι που ενδιαφέρονται για την εξασφάλιση του απορρήτου των πληροφοριών και των επικοινωνιών τους και μεταξύ αυτών οι άνθρωποι των μεγάλων εταιρειών. Το Signal είναι ήδη ενσωματωμένο στο WhatsApp και πρόκειται να ενσωματωθεί επίσης στο Messenger και στο Allo της Google –αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει το άρθρο και μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι αν η Facebook και η Google (και η Twitter καθώς ο κ. Μάρλινσπαϊκ υπήρξε υπεύθυνος ασφαλείας της και η εταιρεία αγόρασε τη δική του Whisper Systems) θεωρούν τον κώδικα αρκετά αξιόλογο για να τον υιοθετήσουν, είναι θέμα χρόνου να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες.
Αναλυτικές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς λειτουργεί το συγκεκριμένο σύστημα κρυπτογράφησης, είτε ως μέρος της standalone εφαρμογής, είτε ως μέρος των άλλων messaging systems υπάρχουν άφθονες στο Δίκτυο –όποιος αισθάνεται αρκετά δυνατός στα μαθηματικά μπορεί να δοκιμάσει. Αυτό που έχει σημασία από κοινωνική άποψη είναι ότι το Signal υπόσχεται να πετύχει εκεί που δεν πέτυχε το PGP, η προηγούμενη παρόμοια απόπειρα στις αρχές της δεκαετίας του 1990: προσφέρει στον χρήστη πολύ ισχυρή κρυπτογράφηση χωρίς να απαιτεί από αυτόν ιδιαίτερη προσπάθεια. Στην πραγματικότητα, οι χρήστες του WhatsApp το χρησιμοποιούν ήδη χωρίς να το ξέρουν καν.
Η αντίληψη που οδήγησε τον (πανθομολογουμένως εξαιρετικά ευφυή) κρυπτογράφο από την Τζόρτζια στη δημιουργία του Signal είναι ανάγλυφη στα κείμενα και τις παρουσιάσεις του –και βεβαίως και στο κείμενο του “Wired”- και όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και επιφανειακά με την ψηφιακή κουλτούρα θα βρουν τον γνώριμο συνδυασμό της καθαρής ιδεολογίας των χάκερ του MIT της δεκαετίας του 1960 με την, ελαφρώς ή βαρέως συνωμοσιοφοβική, διάθεση για αντίσταση στην παντογνωσία των κυβερνήσεων –δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο θετικό σχόλιο που βλέπει κανείς στην πρώτη σελίδα της Open Whisper Systems είναι του Έντουαρντ Σνόουντεν. Οι κυβερνήσεις θέλουν να ακούν τα πάντα, ο λαός θέλει να μιλάει χωρίς να τον ακούν και η απάντηση είναι το Signal.
Αφήνοντας κατά μέρος τη γοητεία που ασκεί ο Μόξι Μάρλινσπαϊκ, η απάντηση πιθανότατα δεν είναι το Signal. Μπορεί το Signal να είναι η απάντηση αυτή τη στιγμή όμως οι σχέσεις κοινωνικών δυνάμεων, ανθρώπων και θεσμών δεν χωράνε σε αντιπαραθέσεις υψηλού κοντράστ του τύπου “το κακό κράτος” και ο “ο καλός λαός”. Είναι εξίσου περίπλοκες με τα μαθηματικά που χρειάζονται για να φτιάξει κανείς έναν υψηλού επιπέδου κρυπτογραφικό κώδικα απλώς, όπως συχνά συμβαίνει, οι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν την περιπλοκότητα του κώδικα, υπολείπονται στην ικανότητα να αντιληφθούν την περιπλοκότητα των σχέσεων. Προσωπικά είμαι ευτυχής που κάποιος σχεδίασε κάτι που φαίνεται να είναι τόσο αποτελεσματικό όσο το Signal όμως είμαι εξίσου ευτυχής που ζω σε έναν κόσμο στον οποίο κάποιος άλλος θα σχεδιάσει ένα εξίσου αποτελεσματικό αντίμετρο μετά από μερικές μέρες, εβδομάδες ή χρόνια.
Σχόλια