Είναι αδύνατον να έχει ασχοληθεί κανείς με το «cyber-culture» και να μη γνωρίζει το όνομα Έρικ Σ. Ρέιμοντ (ή ESR).
Ο πενηντατετράχρονος σήμερα προγραμματιστής, έγινε γνωστός σε κάποιους από το «Jargon File» ή «Hacker’s Dictionary» («Αρχείο Αργκό» ή «Λεξικό του Χάκερ»), ένα ηλεκτρονικό λεξικό της κουλτούρας των σκληροπυρηνικών προγραμματιστών που έχτισαν το Internet και σε κάποιους άλλους από τη συμμετοχή του στο κίνημα λογισνικού ανοιχτού κώδικα· το κείμενό του «The Cathedral and the Bazaar» («Ο καθεδρικός ναός και το παζάρι») θεωρείται η ιδεολογική βάση του κινήματος και οι αρχές που περιέχει για το πώς πρέπει να γράφεται ένα πρόγραμμα μνημονεύονται ακόμα και σήμερα, δεκαπέντε χρόνια μετά τη συγγραφή του.
Μ’ άλλα λόγια, όταν μιλάει ο Έρικ Ρέιμοντ, καλό είναι να τον ακούει κανείς –και δεν είναι δύσκολο, καθώς αφενός είναι λαλίστατος και αφετέρου γράφει πολύ απλά και κατανοητά.
Ακριβώς επειδή είναι λαλίστατος, έχει δεχτεί πολλές επικρίσεις, όμως κανείς δεν του αμφισβητεί ότι όταν γράφει για το Ίντερνετ, γράφει από τη θέση του ανθρώπου που όχι απλώς το αγαπάει αλλά και που έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στο να το κάνει να λειτουργήσει καλύτερα και να το προστατεύσει από νοοτροπίες και πρακτικές που μπορεί να οδηγήσουν στην υποβάθμισή του.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα, και αφορμή για αυτή τη μνεία στον Ρέιμοντ, είναι το κείμενο με τίτλο «Ανοιχτή επιστολή στον Κρις Ντοντ» που ανέβασε στο μπλογκ του πριν από μερικές μέρες. Ο Κρις Ντοντ είναι ο πρόεδρος και CEO της Motion Picture Association of America (MPAA), αυτού δηλαδή που εννοούμε όταν λέμε «Χόλιγουντ» και ο οποίος πριν από μερικές εβδομάδες, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν δήλωσε ανοιχτά ότι η βιομηχανία της οποίας ηγείται δεν πρόκειται να υποστηρίξει οικονομικά τους πολιτικούς που εναντιώνονται στα νομοσχέδια περί ελέγχου της πειρατείας (τα γνωστά SOPA, PIPA και ACTA). Μέρος της θύελλας, είναι και το κείμενο του Ρέιμοντ το οποίο αξίζει να διαβάζει όποιος αισθάνεται ότι το Ίντερνετ τον αφορά.
Το κείμενο είναι αρκετά μεγάλο· δεν θα αποπειραθώ καν να μπω στη διαδικασία να ξεχωρίσω κάποιες φράσεις και να τις μεταφέρω δίκην σλόγκαν, καθώς θεωρώ ότι θα το αδικήσω. Πρόκειται για ένα αριστούργημα συναισθηματισμού και λογικής που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των κλασσικών γουέστερν, αυτών που έφτιαχνε το Χόλυγουντ πολλά χρόνια πριν την εποχή του Κρις Ντοντ.
Με ύφος και λεξιλόγιο που δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις, ο Έρικ Ρέιμοντ θυμίζει στον κ. Ντοντ, και μέσω αυτού, στη βιομηχανία την οποία εκπροσωπεί ότι το Ίντερνετ είναι πάνω απ’ όλα μια κοινότητα η οποία θα κινηθεί εναντίον καθενός που αποπειράται να την πλήξει. Όποιος και αν είναι αυτός.
Η επικράτηση των εταιρειών στο Internet, έχει κάνει όλους να πιστεύουν ότι αυτές είναι πια η κινητήρια δύναμη του Δικτύου. Όμως πίσω από τις αφηρημένες «εταιρείες» κρύβονται άνθρωποι, οι μηχανικοί που δίνουν ζωή στα καλώδια και στις μηχανές· οι άνθρωποι αυτοί πληρώνονται μεν από τις εταιρείες όμως όταν απειλούνται οι βασικές αρχές του δημιουργήματός τους, μπορούν να διαχωρίσουν σαφώς τι έχει προτεραιότητα.
Μπορεί το Ίντερνετ να έχει, εν πολλοίς, «εκπολιτιστεί» όμως όταν παρίσταται ανάγκη, η άγρια φύση του ξυπνάει και δείχνει τα δόντια της.
Η ανοιχτή επιστολή του Έρικ Ρέιμοντ είναι μια υπενθύμιση αυτής της διπλής υπόστασης του Δικτύου. Και σαν τέτοια, πρέπει να διαβαστεί απ’ όλους τους χρήστες του!
Σχόλια