Αυτοκίνητο: ο δρόμος της εξόδου;

Αυτοκίνητο: ο δρόμος της εξόδου;

“Ο Ουάλι Νοβίνσκι, 32 ετών, αγόρασε το πρώτο του αυτοκίνητο όταν έγινε 16 ετών στο Μίσιγκαν, την έδρα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Μετά από δύο χρόνια ζωής στη Νέα Υόρκη, πούλησε το αυτοκίνητό του και κυκλοφορεί μέσω ride services, car-sharing και bike-sharing” Έτσι ξεκινάει ένα πρόσφατο δημοσιεύμα του Reuters το οποίο συνεχίζει με στοιχεία από μια έρευνα των Reuters/Ipsos για να καταλήξει σε ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα: 25% των αμερικανών ενηλίκων πούλησαν ή αντάλλαξαν το αυτοκίνητό τους τους τελευταίους 12 μήνες. Όμως το 9% δεν αγόρασε άλλο, υποκαθιστώντας το ΙΧ του με την Uber ή τη Lyft.

Από μια πλευρά δε δυσκολεύομαι καθόλου να πιστέψω τα παραπάνω όμως αυτό συμβαίνει και επειδή ανήκω σε μια ιδιότυπη μερίδα πληθυσμού που όχι μόνο δεν έχει αυτοκίνητο αλλά ούτε καν έχει δίπλωμα: γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κυψέλη, οι δουλειές μου και η ψυχαγωγία μου ήταν πάντα κατά 90% εντός του μικρού δακτυλίου και όταν έφυγα από την Ελλάδα μετοίκισα σε μια πόλη με δίκτυο τρένων που βρίσκεται στα όρια της επιστημονικής φαντασίας από πλευράς αποτελεσματικότητας. Ό,τι δεν καλύπτεται από το τρένο το καλύπτω με τα πόδια και το ποδήλατο και τη μια φορά τον τελευταίο χρόνο που χρειαστήκαμε ΙΧ, ήταν πολύ πιο συμφέρον να νοικιάσουμε (η σύζυγός μου οδηγεί). Ποιος χρειάζεται αυτοκίνητο;

Προφανώς είναι αρκετοί αυτοί που χρειάζονται και όχι μόνο στην Ελλάδα: κάτω από το σπίτι μου υπάρχει ένα ανθοπωλείο που δουλεύει κυρίως με στολισμούς εταιρειών, γάμων κ.λπ. και καθημερινά η κοπέλα που το δουλεύει πηγαινοέρχεται τουλάχιστον 10 φορές με ένα μίνι-βαν –δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά της εξίσου καλά χωρίς αυτό. Όμως η παραπάνω είδηση του Reuters (και τα αποτελέσματα της έρευνάς του) μου φαίνεται εντυπωσιακή επειδή πρόκειται ακριβώς για τη χώρα με την πιο βαθιά ριζωμένη κουλτούρα αυτοκίνησης. Αν οι Αμερικανοί είναι διατεθειμένοι να αρχίσουν να εγκαταλείπουν τα αυτοκίνητά τους αυτό σημαίνει μια αλλαγή νοοτροπίας που ομολογώ ότι δεν πίστευα ότι θα δω στη διάρκεια της ζωής μου.

Ο αριθμός των ερωτηθέντων ήταν μικρός οπότε επιλέγω να είμαι φειδωλός ως προς την έκταση του φαινομένου –ταυτόχρονα δεν μπορώ να το αγνοήσω και από ό,τι φαίνεται, δεν το αγνοούν ούτε οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Όπως επισημαίνει το “Mashable” σε δημοσίευμα που σχολιάζει αυτό του Reuters, δεν είναι τυχαίο ότι εταιρείες-κολοσσοί του χώρου όπως η GM ή η Daimler συνεργάζονται με ή επενδύουν στη Lyft ή την Uber, συνδέοντας την τεχνολογία αυτό-οδήγησης με το car-sharing. Δηλαδή σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα, όταν ακόμα λιγότεροι άνθρωποι θα έχουν δικά τους αυτοκίνητα.

Όπως έγραψα παραπάνω, δεν κρατάω την αναπνοή μου: υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη το αυτοκίνητο (και η ανάγκη αυτή δεν είναι πάντοτε πραγματική), υπάρχει μια ολόκληρη οικονομία στηριγμένη σ’ αυτό και επί έναν αιώνα είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους του ανθρώπινου πολιτισμού. Όμως το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για αρκετά άλλα πράγματα η διαδικασία αντικατάστασης ή εξαφάνισης των οποίων έχει ξεκινήσει από χρόνια –και μόνο η αρχή μιας ακόμα τόσο μεγάλης αλλαγής θα πρέπει αναπόφευκτα να προστεθεί στις κορυφαίες στιγμές της ζωής ημών που είμαστε τυχεροί να την παρατηρούμε.

ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ,ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home