Data fusion και ένα δυνητικά ζοφερό μέλλον

Data fusion και ένα δυνητικά ζοφερό μέλλον

Είναι μια ακόμα από εκείνες τις ιστορίες που θα μπορούσαν ωραιότατα να γίνουν ταινίες: ένας 16χρονος που παρατάει το σχολείο και αρχίζει να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού, γίνεται μπογιατζής, στη συνέχεια στήνει μια εταιρεία ελαιοχρωματισμών που απασχολεί 100 άτομα, από εκεί περνάει στο λαθρεμπόριο κοκαΐνης, δε συλλαμβάνεται αλλά περνάει στην πλευρά της δίωξης ναρκωτικών και παράλληλα μαθαίνει προγραμματισμό και αρχίζει να ασχολείται με τη συλλογή και σύνθεση δεδομένων. Ξεκινάει την πρώτη του εταιρεία, την Database Technologies, η οποία μετονομάζεται σε DBT Online και κάνει συμβόλαιο με το Εφ Μπι Άι, ξεκινάει μια άλλη εταιρεία, την Seisint η οποία συγχωνεύεται με την LexisNexis της Reed Elsevier και μετά την TLO η οποία κάποια στιγμή χρεοκοπεί και εξαγοράζεται από την TransUnion. Και όλες αυτές οι εταιρείες, συνεργάζονται με τις αμερικανικές διωκτικές αρχές, δημόσιες και ιδιωτικές (όπως λέμε “ντετέκτιβ”) για παροχή πληροφοριών ανθρώπων σχετικά με ανθρώπους που... έχουν κάτι να κρύψουν.

Ο Χαν Άσερ πέθανε το 2013 σε ηλικία 62 ετών όμως το πιο ενδιαφέρον στην ιστορία του είναι ότι το data fusion του οποίου θεωρείται πρωτοπόρος έχει γίνει σήμερα αυτό που όλοι οι συνωμοσιοφοβικοί τρέμουν: ένας τομέας που διαθέτει στοιχεία για τους πάντες. Και το “τους πάντες” δεν είναι σχήμα λόγου: σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο του “Bloomberg” η IDI μια από τις εταιρείες που ιδρύθηκαν από τους επιγόνους του Άσερ, υποστηρίζει ότι έχει προφίλ για όλους τους ενήλικους Αμερικανούς, προφίλ που περιλαμβάνουν διευθύνσεις, τηλέφωνα, μέιλ, δάνεια, ποινικά μητρώα (από τροχαίες παραβάσεις και πάνω), άδειες κυνηγίου, ονόματα και τηλέφωνα γειτόνων κ.α.

Οι εκπρόσωποι της IDI με τους οποίους μίλησε ο συντάκτης του άρθρου, επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι ξέρουμε: τα ψηφιακή αποτυπώματα που αφήνουμε είναι τόσο πολλά που αν κανείς διαθέτει τα κατάλληλα εργαλεία (και την απαραίτητη υπολογιστική δύναμη), μπορεί να δημιουργήσει πολύ λεπτομερείς εικόνες του ποιοι είμαστε – για όσους βιάζονται να κατηγορήσουν τα κοινωνικά δίκτυα, αυτά κάνουν απλώς την κατάσταση χειρότερη και το ίδιο ισχύει και για το cloud computing. Και προς το παρόν υπάρχουν τουλάχιστον δύο κλάδοι που ενδιαφέρονται για τις εικόνες αυτές: αυτός που σχετίζεται με τον νόμο και αυτός που σχετίζεται με την έρευνα καταναλωτικών συνηθειών.

Η μόνιμη επωδός των εταιρειών είναι ότι προκειμένου να αποκτήσει κανείς πρόσβαση στις τεράστιες βάσεις δεδομένων τους θα πρέπει να αποδείξει ότι πρόκειται να χρησιμοποιήσει νόμιμα τα στοιχεία που θα αντλήσει –παράλληλα, οι εταιρείες ελέγχονται ως κάποιο σημείο από την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου.  Αυτό που κάνει ωστόσο τα πράγματα ελαφρώς (ή βαρέως, αναλόγως πώς το βλέπει κανείς) τρομακτικά, είναι το πόσο ευάλωτες είναι οι βάσεις αυτές σε κάποιον εισβολέα, υποκινούμενο είτε από κάποια εχθρική προς τις ΗΠΑ χώρα, είτε απλώς από τη διάθεση να βλάψει τους άλλους. Και για κάποιον περίεργο λόγο, το άρθρο δεν αγγίζει καθόλου τη συγκεκριμένη διάσταση του θέματος...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ,DATA,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home