Κάτι ακόμα περί TEDx

Κάτι ακόμα περί TEDx

Έρχομαι να ενώσω τη φωνή μου με του Φανούρη: δεν έχω παρακολουθήσει ούτε ένα TED/TEDx ζωντανά -αν και έχω δει αρκετά μέσω βίντεο, ζωντανού ή μαγνητοσκοπημένου. Και αυτό επειδή δεν έτυχε: το event άρχισε να διοργανώνεται όταν ξεκινούσε η μετοίκησή μου στο εξωτερικό οπότε η μόνη περίπτωση να μπορέσω να το παρακολουθήσω ήταν αν συνέπιπτε με τις επισκέψεις μου στην Ελλάδα -μια επιλογή θα ήταν να το παρακολουθήσω εδώ όμως, εν πάση ειλικρινεία, τα ιαπωνικά μου δεν είναι αρκετά για τόσο περίπλοκες ομιλίες όπως κάποιες που έτυχε να δω σε βίντεο. Επίσης, η δυναμική μεταξύ ενός TEDx στην Αθήνα και ενός στο Τόκιο είναι εντελώς διαφορετική -ή έτσι θα περίμενε κανείς.

Παρεμπιπτόντως, δεν είναι. Το πρώτο TEDx Tokyo οργανώθηκε το Μάιο του 2009, την ίδια ακριβώς στιγμή που διοργανώθηκε και το πρώτο TEDx Athens και παρότι έκτοτε η δημοτικότητά του ανεβαίνει, η ανταπόκριση των ιαπώνων παραμένει αρκετά συγκρατημένη, πιθανότατα επειδή η ιαπωνική νοοτροπία θέτει μερικά πολύ ισχυρά εμπόδια απέναντι στην ίδια τη βάση της ιδέας TEDx: έχοντας περάσει αρκετούς αιώνες με την ατομικότητα να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη συλλογικότητα, την εφευρετικότητα να πρέπει να ευθυγραμμίζεται με την εταιρική "αρμονία" (δηλαδή με τη συμμόρφωση) και την πολύ αυστηρή προσήλωση στους τύπους, η ιδέα ότι κάποιος θα βγει και θα μιλήσει ανθρώπινα και προσωπικά, φορώντας ένα τζιν και ένα τ-σερτ εξακολουθεί να τους φαίνεται ιδιαίτερα δύσπεπτη.

Από μια περίεργη οπτική γωνία, τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιαπωνία έχουν εξίσου ανάγκη το TEDx. Στην περίπτωση της πρώτης, ως μια υπενθύμιση ότι η ατομικότητα μπορεί να δρομολογηθεί έτσι που να λειτουργήσει σαν κάτι καλό -σα μια δημιουργική δύναμη που μπορεί να απογειώσει μια ολόκληρη χώρα (και με μόνη πιθανή εξαίρεση την εποχή της επταετούς δικτατορίας, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη στιγμή που η ελληνική κοινωνία να είχε περισσότερη ανάγκη από μια τέτοια απογείωση από όσο την έχει τώρα). Και στην περίπτωση της δεύτερης, ως υπενθύμιση ότι η ατομικότητα υπάρχει -κάπου μεταξύ της πίστης στον αυτοκράτορα και το φεουδάρχη και της πίστης στην οικογένεια, το σχολείο και την εταιρεία, οι ιάπωνες ξέχασαν μερικές φορές ότι πρέπει κανείς να μπορεί να σκέφτεται και τον εαυτό του.

Ελπίζω όταν θα γίνει το επόμενο TEDx στην Αθήνα να είμαι εκεί και να το παρακολουθήσω ζωντανά. Όχι ότι είναι και απαραίτητο -η online μετάδοση ταιριάζει πολύ καλά με τη φύση του εγχειρήματος και δεν είναι περίεργο ότι έχει γίνει συνώνυμή του. Θα ήθελα, ωστόσο, να εισπράξω αυτό που εισέπραξα από το κείμενο τόσο του Φανούρη όσο και αρκετών ακόμα: τη διεύρυνση του ορίζοντα των παρευρισκομένων. Ίσως επειδή πιστεύω ότι είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σώσει την Ελλάδα.

 

TEDX,TEDX ATHENS 2012,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home