Λιγότερες από δύο εβδομάδες έχουν περάσει από την ημέρα που έγραφα ότι η προσπάθεια των εταιρειών τεχνολογίας αλλά και όλων ημών που σαν ρεμόρες τις ακολουθούμε και τρεφόμαστε από τα αποφάγια τους να αλλάξουμε το νόημα της λέξης “επανάσταση” χαρακτηρίζοντας ως τέτοια κάθε ασήμαντη εξέλιξη είναι κουραστική και ανόητη. Και δε χρειάστηκαν περισσότερες μέρες, ούτε και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια για να βρεθώ για μια ακόμα φορά απέναντι σε μια αντίστοιχη απόπειρα.
Προς τιμήν τους, οι επίδοξοι δημιουργοί του GPD Pocket από την Κίνα δεν το παρουσιάζουν σαν κάτι “επαναστατικό”. Το παρουσιάζουν ωστόσο σαν κάτι συναρπαστικό και καινούριο όταν στην πραγματικότητα δεν είναι: ναι, η ιδέα ενός υπολογιστή με 7-ιντση οθόνη Retina 1920Χ1200, 8GB RAM, 128GB αποθηκευτικό χώρο, τετραπύρηνο επεξεργαστή 1,6GHz, βάρος 400 γραμμάρια και μπαταρία με διάρκεια ζωής 12 ώρες που να μπορεί να τρέξει 64μπιτο Ubuntu και/ή Windows 10 ακούγεται εξαιρετικά ελκυστική. Εξ ου και ότι αντί για τις 200.000 δολάρια που ζητούσε η εταιρεία στο Indiegogo πήρε 2,7 εκατομμύρια, τέσσερις μέρες πριν λήξει η προθεσμία.
Όμως η πραγματικότητα είναι ότι ένας τέτοιος υπολογιστής υπάρχει ήδη και σχεδόν όλοι τον έχουμε μονίμως στην τσέπη μας: είναι τα κινητά μας τα οποία μάλιστα, όπως έγραφε προ ημερών το “The Verge” έχουν μπει σε μια τροχιά αυτονόμησης με σταθμούς dock που τα συνδέουν με πληκτρολόγια και οθόνες. Το άρθρο του σάιτ αναφέρεται μόνο στην Samsung και τη Microsoft και στα πρότζεκτ DeX και Continuum αντίστοιχα όμως αν τα καταφέρουν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ακολουθήσει και η Apple: πρόκειται για ένα έργο που το έχουμε δει πλειστάκις.
Ακόμα περισσότερο, η ιδέα του πολύ φορητού PC είναι κάτι που δοκιμάστηκε και απέτυχε προ δεκαετίας με τα netbook –υποθέτω επίσης επειδή την ίδια περίοδο εξαπλώθηκαν πολύ και τα smartphones και άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτες ταμπλέτες. Οι οποίες με τη σειρά τους επίσης δείχνουν ότι δεν αισθάνονται και πολύ καλά τελευταία παρότι επίσης προ δεκαετίας παρουσιάστηκαν σαν το Επόμενο Μεγάλο Πράγμα™.
Μάλλον υπάρχει ένα μοτίβο εδώ: στον κόσμο αρέσει να έχει μια μικρή συσκευή αλλά δεν αρέσει να έχει πέντε μικρές συσκευές, ειδικά όταν κάνουν όλες λίγο-πολύ την ίδια δουλειά. Και αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένο, ιδιαίτερα δεδομένου ότι για να μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει απροβλημάτιστα περισσότερες από μια συσκευές, θα πρέπει αυτές να είναι πάντοτε συγχρονισμένες μεταξύ τους – το σύννεφο παρέχει τη δυνατότητα αυτή όμως για να μπορεί να την παρέχει στην ευρύτερη βάση χρηστών θα πρέπει να αυτοματοποιηθεί εντελώς και αυτό αφήνει αρκετά παράθυρα ανοιχτά για πιθανά προβλήματα ασφάλειας. (Για να μη συζητήσουμε για τις ασυμβατότητες μεταξύ πλατφορμών/συσκευών/λειτουργικών, γεγονός ιδιαίτερα ειρωνικό όταν μιλάμε για Internet!)
Για μια ακόμα φορά, το πρόβλημα είναι στη βασική ιδέα: εξαιτίας της πληθώρας ιδεών που είδαμε/βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, γίνεται πραγματικά δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάτι αληθινά πρωτότυπο. Είναι, συνεπώς, πολύ πιο εύκολο να αποπειραθεί να παρουσιάσει σαν καινούρια μια παλιά ιδέα και παρότι πια το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι αρκετά μεγάλο ώστε να εγγυάται κάποια ανταπόκριση (βλ. τα 2,7 εκατομμύρια του GPD Pocket), χρειάζεται κάτι παραπάνω για να μπορέσει κανείς να αφήσει ένα πραγματικό στίγμα στην ιστορία της τεχνολογίας.
Σχόλια