Σίγουρα δεν πρόκειται για την καλύτερη τηλεοπτική σειρά που έχει γυριστεί τα τελευταία χρόνια –για την ακρίβεια δεν πρόκειται καν για την καλύτερη εμφάνιση κανενός από τους τέσσερις πρωταγωνιστές της. Και όσο για το σενάριο, την ιδέα και την παραγωγή, η Μάρτα Κάουφμαν που την υπογράφει αναμφίβολα έχει κάτι πολύ πιο σημαντικό για την πρώτη σελίδα του βιογραφικού της: ήταν, μαζί με τον Ντέιβιντ Κρέιν, η κινητήρια δύναμη πίσω από μια από τις πιο εμβληματικές κωμικές σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης, το “Friends”. Όμως, παρότι το “Grace and Frankie” δεν είναι το “Friends” (και έχοντας δει περίπου το μισό ως τώρα, είμαι σίγουρος ότι ούτε και θα γίνει) έχει κάτι άλλο που το κάνει ακόμα πιο αξιομνημόνευτο.
Στη σειρά πρωταγωνιστούν η Τζέιν Φόντα, η Λίλι Τόμλιν, ο Μάρτιν Σιν και ο Σαμ Γουότερστον και η μικρότερη δυνατή αναφορά στο συγκεκριμένο κουαρτέτο φέρνει στη συζήτηση λέξεις όπως “Όσκαρ” (βράβευση για την Φόντα και υποψηφιότητες για την Τόμλιν και τον Γουότερστον) “Έμμι” (βράβευση για την Φόντα, την Τόμλιν και τον Σιν και υποψηφιότητες για τον Γουότερστον), “Χρυσή Σφαίρα” (βράβευση για την Φόντα, τον Σιν και τον Γουότερστον και υποψηφιότητες για την Τόμλιν) και την ονομασία σχεδόν οποιουδήποτε άλλου μεγάλου τηλεοπτικού βραβείου. Επίσης, αναφέρεται σε αναγνωρισιμότητα που ξεπερνάει τον μισό αιώνα και συμμετοχή σε μερικά από τα μεγαλύτερα πρότζεκτ του Χόλιγουντ.
Το γεγονός ότι οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι βρίσκονται μαζί σε μια τηλεοπτική σειρά είναι από μόνο του ενδιαφέρον –ομολογουμένως πιο ενδιαφέρον το κάνει η παρουσία της Φόντα που έχει τη μικρότερη συμμετοχή σε τηλεοπτικές σειρές (στην πραγματικότητα έχει συμμετάσχει μόνο σε μια ακόμα, το “The Newsroom” του Άαρον Σόρκιν στο οποίο είχε βρεθεί δίπλα στον Σαμ Γουότερστον), όμως όπως και να ‘χει το κουαρτέτο είναι όντως εντυπωσιακού βάρους. Όμως το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι η σειρά είναι μια (ακόμα) παραγωγή του Netflix.
Βεβαίως δεν είναι η πιο επιτυχημένη: το Netflix έχει ήδη στο ενεργητικό του μεγάλες επιτυχίες όπως το “House of Cards”, το “Orange Is the New Black” ή το “Narcos” και εμπλέκεται σε δεκάδες ακόμα παραγωγές. Έχει ωστόσο σημασία το γεγονός ότι ως τώρα δεν είχε παρουσιάσει κάτι που να περιλαμβάνει μια τόσο διακεκριμένη ομάδα από την προηγούμενη γενιά της βιομηχανίας ψυχαγωγίας. Όχι επειδή κατ’ αυτόν τον τρόπο διευρύνει το κοινό του (δεν νομίζω ότι οι φαν της Τζέιν Φόντα της εποχής του “Συνδρόμου της Κίνας” θα χαρούν πολύ το “Grace and Frankie” ) αλλά επειδή μεγεθύνει το αποτύπωμά του στο ίδιο το Χόλιγουντ.
Επειδή κάποιοι ίσως απορήσουν, όχι, δεν ανακάλυψα το Netflix φέτος! Εξακολουθώ ωστόσο να εντυπωσιάζομαι με το γεγονός ότι ένας νεοφερμένος στο παιχνίδι του Χόλιγουντ (η εταιρεία θα κλείσει τα 20 της χρόνια τον Αύγουστο) και δη προερχόμενος από έναν άλλο κόσμο και με ένα αρχικά διαφορετικό προϊόν, κατάφερε να σταθεί τόσο σύντομα τόσο ισότιμα απέναντι σε μεγαθήρια που έχτιζαν τις αυτοκρατορίες τους επί έναν αιώνα. Και να αναρωτιέμαι πόσοι συνειδητοποιούμε σε πόσο ενδιαφέρουσες εποχές ζούμε!
ΥΓ: Αν δε, προσθέσουμε στα παραπάνω και το βασικό κόνσεπτ του σεναρίου, το εγχείρημα αποκτάει μια σημασία που ξεφεύγει από την καθαρή ψυχαγωγική του αξία...
Σχόλια