“Ένας Γάλλος ζητάει 45 εκατομμύρια ευρώ από την Uber επειδή προκάλεσε το διαζύγιό του” έγραφε τις προάλλες η “Figaro” και διαβάζοντας κανείς την ιστορία μένει άφωνος. Ο εν λόγω (ανώνυμος) κύριος, κάποια στιγμή μπήκε κατά λάθος στο Uber από το κινητό της συζύγου του όμως λόγω κάποιου bug, η εφαρμογή συνέχισε να στέλνει ενημερώσεις σ’ εκείνο το κινητό παρότι εκείνος είχε πλέον βγει. Έτσι, η σύζυγός του έβλεπε τις μετακινήσεις που έκανε για να συναντήσει την ερωμένη του και τελικά του ζήτησε διαζύγιο.
Είμαι βέβαιος ότι με δεδομένα τα διάφορα προβλήματα, οικονομικά, πολιτικά ή δημόσιας εικόνας, που αντιμετωπίζει η εταιρεία, η προοπτική να χρειαστεί να δώσει στα καλά καθούμενα 45 εκατομμύρια ευρώ ακούγεται άκρως ενοχλητική. Αν θα τα δώσει ή όχι (και αν όχι πόσα θα δώσει –κατά πάσα πιθανότητα δε θα τη γλυτώσει απολύτως αναίμακτα!) είναι κάτι που θα αποφασίσουν τα δικαστήρια, όμως προσωπικά εντυπωσιάζομαι από την ίδια την απόφαση κάποιου να τα βάλει με την Uber επειδή εν αγνοία της αποκάλυψε το δικό του ολίσθημα.
Ενδεχομένως θα ακουστώ ιδιαίτερα συντηρητικός όμως δεν είναι θέμα ηλικίας: από πολύ μικρός είχα μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της ερωτικής απιστίας, κυρίως επειδή μου φαινόταν κάτι απολύτως βλακώδες. Το σκεπτικό μου ήταν πάντοτε “Μπορώ να καταλάβω γιατί δε σου κάνει πλέον ο/η σύντροφός σου. Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, χώρισέ τον/την και βρες άλλον/ην!” Η τακτική “και ο σκύλος ολόκληρος και η πίτα χορτάτη” (ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων) μου φαινόταν, και εξακολουθεί να μου φαίνεται, τόσο παιδική που δεν αξίζει τον κόπο να τη συζητάει καν κανείς.
Ακόμα ωστόσο και αν κάποιος διαφωνεί με την αντίληψη που θεωρεί την απιστία κάτι κακό, μια τόσο θεαματική μετατόπιση ευθυνών σε κάποιον τόσο άσχετο όπως είναι η Uber μου φαίνεται ακόμα πιο παιδική (και ναι, με το παιδική και εδώ και πριν εννοώ “ανώριμη”). Βεβαίως η εφαρμογή είχε ένα bug (το οποίο όπως μαθαίνουμε επηρεάζει μόνο iPhone και μόνο αυτά που δεν έχουν κάνει το update της 15ης Δεκεμβρίου) όμως το να φορτώσει κανείς μια προβληματική σχέση επάνω στο συγκεκριμένο bug και να απαιτήσει 45 εκατομμύρια για επανόρθωση είναι επιεικώς γελοίο. Και ακόμα πιο γελοία είναι η επιλογή ρήματος στην αιτιολογία: ο άνδρας λέει ότι η εταιρεία τον εξαπάτησε!
Οι εταιρείες της αγοράς μας φαίνονται εύκολοι στόχοι: καθημερινά τα ΜΜΕ είναι γεμάτα δημοσιεύματα με ποσά πολλών τριάδων μηδενικών να φιγουράρουν δίπλα στα ονόματά τους και με μια ολόκληρη φιλολογία η οποία φουσκώνει όλο και περισσότερο την εικόνα τους –για καλό ή για κακό. Μην έχοντας “δέρμα στο παιχνίδι” το θέμα με ενδιαφέρει μόνο κοινωνικά όμως από αυτή τη θέση θα προέτρεπα την Uber (και κάθε εταιρεία στη θέση της) να αρνηθεί να πληρώσει έστω και ένα ευρώ –για την ακρίβεια, θα την προέτρεπα να κάνει αντί-μύνηση ζητώντας εκείνη 45 εκατομμύρια ευρώ για βλάβη στη δημόσια εικόνα της. Επειδή η έλλειψη ατομικής ευθύνης έχει αρχίσει να γίνεται πολύ κουραστική...
Σχόλια