Από ένα σημείο παύει πλέον να είναι “επανάληψη” και περνάει στην παράδοση: η Apple επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και όσοι γράφουμε για την αγορά που την περιλαμβάνει, επαναλαμβάνουμε τον εαυτό μας –όσοι έχουν ταχθεί, επίσημα ή ανεπίσημα με το μέρος της, εκθειάζοντας τα πλεονεκτήματα των νέων της προϊόντων και όσοι βρίσκονται στην αντίπερα όχθη, κουνώντας το κεφάλι τους με δυσπιστία για το πώς η συγκεκριμένη εταιρεία έχει καταφέρει να περάσει από το επίπεδο του εμπορίου σε αυτό της θρησκείας. Και κάθε χρόνο που περνάει, η δυσπιστία γίνεται όλο και μεγαλύτερη.
Πέρασα τα περισσότερα από τα δημοσιεύματα που κάλυπταν τη χθεσινή παρουσίαση της Apple –προφανώς αρχής γενομένης από τα δικά μας (για το νέο iPhone και για το νέο Apple Watch) και συνεχίζοντας στο “Wired”, το “Mashable”, το “Techcrunch”, το “Verge”, το “ArsTechnica” και τους λοιπούς υπόπτους. Και παντού φαίνεται να φιγουράρουν πέντε στοιχεία: ο Σούπερ Μάριο, η κατάργηση του βύσματος των ακουστικών, οι δύο κάμερες, το μαύρο χρώμα και η αντοχή στο νερό –για το νέο iPhone καθώς για το ρολόι τα μόνα στοιχεία είναι η αντοχή στο νερό και το GPS.
Προφανώς τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα όμως πραγματικά δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί ένα χαρακτηριστικό που είχε το πρώτο μου ρολόι (ένα TIMEX του 1979 το οποίο πρέπει σε σημερινά λεφτά να κόστιζε περί τα 50 ευρώ) χαιρετίζεται σαν καινοτομία στη δεύτερη γενιά ενός ρολογιού που (α) κοστίζει γύρω στα 300 ευρώ και (β) κατασκευάζεται από τη μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο και δη από μια εταιρεία που –θεωρητικά- ειδικεύεται στην τεχνολογία. Όμως πραγματικά το ρολόι με ενδιαφέρει λιγότερο (έχω πεισθεί ότι είναι θέμα χρόνου πότε η Apple θα το καταγράψει στις αστοχίες της): το iPhone με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο άβολα.
Αν παραμερίσει κανείς τις δύο κάμερες –που ομολογουμένως είναι μια σημαντική εξέλιξη- τα υπόλοιπα τέσσερα στοιχεία με τα οποία ασχολούμαστε όλοι από εχθές είναι, πώς μπορώ να το πω χωρίς να ακουστώ απότομος... ανοησίες! Είναι δυνατόν ένα προϊόν να βρίσκεται στην ένατη γενιά του και να θεωρούμε ότι η σημαντική του αναβάθμιση είναι ότι προστέθηκε στην παλέτα του ένα χρώμα (και δη το πιο μπανάλ χρώμα που υπάρχει) και στις δυνατότητές του ένα από τα παλιότερα παιχνίδια της παγκόσμιας αγοράς; Ή, ακόμα περισσότερο, ότι καταργήθηκε (χωρίς ωστόσο να καταργηθεί ακριβώς μια και ήδη μέσα στο πακέτο θα υπάρχει adapter) το βύσμα των ακουστικών; (*) Και ότι στη θέση του η πιο σοφιστικέ εταιρεία προτείνει κάτι που, στην καλύτερη περίπτωση μοιάζει με ακουστικό Bluetooth και στη χειρότερη με σπασμένη μπατονέτα για το καθάρισμα των αυτιών;
Υπερβολές; Ίσως –για κάποιους, και σίγουρα για όσους ήδη αρχίζουν να εξοικονομούν χρήματα για το/τα iPhone 7. Όμως πραγματικά βρίσκω κάτι πολύ θλιβερό στο γεγονός ότι μια ολόκληρη αγορά (και μερικά εκατομμύρια καταναλωτές) ασχολήθηκε επί 11 μήνες με κάτι το οποίο, όταν ήρθε έχει να παρουσιάσει τόσα λίγες ουσιαστικές τεχνολογικές καινοτομίες. Και με θλίβει εξίσου και ότι μια εταιρεία που βρίσκεται τόσο ψηλά αναγκάζεται να το λανσάρει σαν κάτι καταπληκτικό και ότι η εν λόγω αγορά το αποδέχεται σαν τέτοιο.
(*) Για την ιστορία, o Ντέιβιντ Κόλντεγουεϊ του “Techcrunch” έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση σχετικά με το συγκεκριμένο ντιμπέιτ και για τον τρόπο που παρουσιάστηκε το νέο “feature” από τον Φιλ Σίλερ στην εκδήλωση της Apple.
Σχόλια