Μια από τις διαστάσεις του μεγάλου θέματος που προέκυψε τις τελευταίες εβδομάδες με τη Facebook και τον τρόπο που παρουσιάζει τα “Trending Topics” (ή για την ακρίβεια του τρόπου που δεν παρουσιάζει ορισμένες πηγές προσκείμενες στη συντηρητική παράταξη των ΗΠΑ) είναι αν η εταιρεία οφείλει να είναι αμερόληπτη. Όπως έγραφα πρόσφατα, αντίθετα με τα ΜΜΕ τα οποία, σε μια ευνομούμενη κοινωνία, υπόκεινται σε μηχανισμούς ελέγχου από την κοινωνία και την οργανωμένη εκδοχή της, το κράτος, η Facebook είναι μια εταιρεία που προσφέρει μια υπηρεσία μέρος μόνο της οποίας είναι η ειδησεογραφική ενημέρωση –συνεπώς, αν αποφασίσει η ενημέρωση αυτή να είναι μονόπλευρη, πρακτικά κανείς δεν μπορεί να την ελέγξει.
Όλα αυτά στα χαρτιά: στην πραγματικότητα, το μέγεθος της Facebook και, ακόμα περισσότερο, ο βαθμός διείσδυσής της στην παγκόσμια κοινότητα είναι τόσο μεγάλος που αναπόφευκτα προκαλεί να την αντιμετωπίσει κανείς σαν κάτι περισσότερο. Ειδικά από τη στιγμή που η εταιρεία δίνει, έμμεσα ή άμεσα, όλο και μεγαλύτερο βάρος στον τομέα της ενημέρωσης, δεν είναι περίεργο ότι ειδικά στις ΗΠΑ, υπήρξαν αντιδράσεις ανάλογες από αυτές που θα υπήρχαν αν οι κατηγορίες είχαν στόχο ένα ΜΜΕ.
Η βασική θεσμική αντίδραση προήλθε εκ μέρους της Επιτροπής Εμπορίου, Επιστήμης και Μεταφορών της Γερουσίας και συγκεκριμένα του προέδρου της, του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή της Νότιας Ντακότα, Τζον Θουν: σε επιστολή του προς τον ίδιο τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ ο κ. Θουν ζήτησε από τον επικεφαλής της Facebook να εξηγήσει πώς λειτουργεί η διαδικασία των “Trending Topics” και, γενικότερα, βάσει ποιων διαδικασιών εξασφαλίζεται η αμεροληψία των πληροφοριών που παρουσιάζονται στους χρήστες.
Λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά, και συγκεκριμένα εχθές, η Facebook απάντησε στον γερουσιαστή με μια επιστολή την οποία υπογράφει ο επικεφαλής της νομικής της ομάδας, Κόλιν Στρετς. Στην επιστολή της, τα κυριότερα σημεία της οποίας παρουσιάστηκαν ανοιχτά στο επίσημο μπλογκ της εταιρείας η Facebook όχι μόνο απαντά στο πώς λειτουργεί η διαδικασία αλλά παρουσιάζει και τα αποτελέσματα της δικής της εσωτερικής έρευνας στο θέμα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτά, δεν υπήρξε καμία μεροληψία εις βάρος των πηγών που προέρχονται από τον χώρο των συντηρητικών, γεγονός που καθιστά το όλο θέμα άνευ αντικειμένου.
Το πιο σημαντικό στη συζήτηση είναι ότι στην ίδια επιστολή, η Facebook δήλωσε ότι άλλαξε ήδη τις διαδικασίες αξιολόγησης των θεμάτων που εμφανίζονται στα “Trending Topics” ώστε να εξασφαλίσει ότι οι πιθανότητες να υπάρξει μεροληψία στο μέλλον θα είναι ακόμα λιγότερες –μέρος των αλλαγών περιλαμβάνουν περισσότερη εκπαίδευση των συνεργατών της που αξιολογούν τα θέματα αλλά και κατάργησης ορισμένων τεχνικών διαδικασιών που μπορεί, ακούσια, να οδηγήσουν σε ανισορροπία μεταξύ των πλευρών και των απόψεων που παρουσιάζονται. Ότι όλα αυτά ήταν βεβαίως ντυμένα στη γνωστή φλυαρία περί της προσφοράς της Facebook και του Μεγάλου Μπλε Δικτύου στο κοινωνικό σύνολο, ελάχιστα αλλοιώνει την ουσία του πράγματος.
Ποια είναι η ουσία; Ότι το σύστημα λειτούργησε, τόσο από την πλευρά της εταιρείας όσο και από την πλευρά του κράτους –βεβαίως υπάρχει το ερώτημα σε ποιο βαθμό μπορεί όντως το κράτος να ελέγξει αν η Facebook λέει την αλήθεια όμως ας μη γίνουμε τόσο συνωμοσιοφοβικοί. Αν δε, κάποιοι θεωρήσουν ότι το όλο πράγμα θίγει την ανοιχτή φύση του Internet, θα παραπέμψω για μια ακόμα φορά στο ίδιο προηγούμενό μου κείμενο: όσο και αν η ίδια μερικές φορές αυτοπαρουσιάζεται έτσι, η Facebook δεν είναι το Internet συνεπώς ένας έλεγχος σ' αυτή (ή σε οποιαδήποτε άλλη εταιρεία) δεν είναι έλεγχος προς το Internet. Και για να θυμηθούμε λίγο τα παλιά, αν το Internet κινδυνεύει από κάτι, αυτό δεν είναι ο κρατικός έλεγχος –είναι οι μεγάλες εταιρείες!
Σχόλια