Νομίζω ότι η μητέρα μου είναι case study ελληνίδας μάνας στα social media. Έκανε Facebook & Τwitter μόνη της με όλα τα επακόλουθα που έχω ήδη καταγράψει εδώ και εδώ.
Μιλώντας με φίλους μου, συνειδητοποίησα ότι συνέχεια μιλάμε για το τις επιπτώσεις που έχει αυτό στη δική μας ζωή, δηλ. το γεγονός ότι με τα social media οι γονείς μας βρήκαν άλλον ένα τρόπο να μπλέκονται στα πόδια μας. Κανένας όμως δεν έχει ασχοληθεί με την άλλη πλευρά του νομίσματος. Ότι μέσω των social media ανακαλύπτουμε και εμείς το ποιοι είναι οι γονείς μας. Καθώς μεγαλώνουμε θεωρούμε τους γονείς μας μυθικά πλάσματα που η ζωή τους ήταν να μας μεγαλώσουν. Δεν συνειδητοποιούμε ότι είναι άνθρωποι, σαν εμένα και σένα και είχαν ζωή και πριν από το υπέρτατο δημιούργημά τους, εμάς.
Με την είσοδο των γονιών στο Facebook, αρχίζεις να τους ανακαλύπτεις. Βλέπεις ότι έχουν φίλους, ότι φλερτάρουν, ότι έχουν απόψεις, ότι τους αρέσει η μουσική και ότι ανεβάζουν φωτογραφίες. Δυστυχώς δεν έχουμε μάθει να το αντιμετωπίζουμε αυτό. Οι περισσότεροι φίλοι μου φρικάρουν και αρχίζουν να τους κάνουν κριτική χωρίς να συνειδητοποιούν ότι η ζωή των γονιών δεν τους ανήκει. Εκτός από τη μάστιγα "Ελληνίδα Μάνα" υπάρχει και η μάστιγα "Ελληνικό παιδί".
Πως το αντιμετωπίζεις όμως; Με ψυχραιμία. Ή απλά δεν την κάνεις add για να μην έχεις και το πρόβλημα "Δε μου έκανες like". Η μαμά μου είναι ξεχωριστή περίπτωση. Την αντιμετωπίζω έτσι. Ειδικά όταν βλέπω ότι στέλνει καρδούλες στον πατέρα, όταν ανακάλυψε ότι το μικρότερο του 3 είναι η καρδιά. <3. Ο πατέρας μου μου κάνει σκηνές αν δεν απαντήσω σε κάποιο σχόλιο του.
Κeep calm and live on.
Κόρη digicat
Σχόλια